Geschatte leestijd: 2 minuten
Dit jaar kwam er via Velt een opmerkelijke oproep van een rozenkweker: bladluis is je grootste vriend ! Laat bladluizen gewoon leven, een beetje geduld, en dan komen weldra natuurlijke vijanden die niet alleen de bladluizen onder controle houden, maar tegelijk ook allerlei andere schadelijke beestjes. Dat wist ik nu wel, maar toch kon ik mij in het verleden niet inhouden. Want eenmaal bladluizen op gang komen, gaat het snel, en voor je het weet zitten al je mooiste tuinplanten helemaal onder. Pesticiden gebruik ik niet, ik ging de bladluizen manueel te lijf: gewoon pletten met de vingers. Een vies werkje, maar door zo een paar keer de toer te doen door de tuin, vond ik toch dat het effect had. En ik voelde me een echte tuinier, want ik had toch groene vingers ? 🙂
Alleen… ik bleef wel bezig! Dit jaar ben ik er dus eens niet aan begonnen. En ja hoor, enkele weken van mijn hart een steen gemaakt, en daar kwamen de sluipwespen, zweefvliegen en lieveheersbeestjes. Allen geduchte bladluizenkillers. Het kan maar een indruk zijn, maar ik denk dat we nooit eerder zoveel verschillende soorten én aantallen ervan in onze tuin hadden! En de bladluizen zijn er wel nog, maar het valt echt mee.
Het vloeivlek-lieveheersbeestje op de foto is zo’n nieuwkomer. Helemaal niet zeldzaam, maar toch nooit eerder gezien en al zeker niet in de eigen tuin! Hij heeft typische vlekken die lijken ineen te vloeien, vandaar de naam. Zijn dekschild heeft een iets uitgestulpte, golvende rand waardoor hij wat van een vintage motorhelm meekrijgt. En met zijn roze toets oogt ie echt wel ‘assorti’ op onze rozen. Of ’ton sur ton’ zoals ze zeggen. Dat kon ik niet zeggen met mijn vieze groene vingers.
(foto’s en tekst recht vanuit onze stadstuin te Sint-Amandsberg)
Ik heb nog foto’s van het vloeivleklieveheersbeestje!