Geschatte leestijd: 1 minuten
Ik ben nogal met taal bezig. Zelfs terwijl ik in de natuur rondloop blijf ik ermee bezig. Beroepsmisvorming waarschijnlijk. En bij dit plaatje moest ik direct aan leestekens denken. Niet aan het koppelteken, of aan het dubbelepunt, maar aan een hypothetische combinatie ervan : het koppelpunt. Want geef toe, er is hier precies een punt op deze tak waar er gekoppeld moet worden. Maar het had ook het dubbelekoppel kunnen zijn. Het zou kunnen dat ik daarmee zomaar eventjes een interpunctuele chiastische contaminatie bekom. Bedenk ik me zo.
Want je ziet dus een dubbelekoppel van de groene schildwants. Hieronder een vooraanzicht van het beestje. Met hun steeksnavel, die je nu niet ziet omdat die netjes opgevouwen tegen de borst gehouden wordt, kunnen ze gaatjes prikken in plantenstengels en het sap opzuigen. Schadelijke diertjes dus, maar onze planten groeien hard genoeg om er weinig last van te hebben. En zijn ze niet fantastisch mooi ?
Onze tuin zit er vol van. En met al die dubbelekoppels zal dat wel nog een tijdje zo blijven. En met die koppelpunten. Bedenk ik me zo.
(Foto’s en tekst recht vanuit onze stadstuin te Sint-Amandsberg)