Geschatte leestijd: 2 minuten
Het is opvallend hoe al die zogenaamd giftige paddenstoelen toch niet ontsnappen aan de slakken. Paddenstoelen moeten wel investeren in de aanmaak van gifstoffen, want anders zou er niet veel aan overschieten. Maar zich helemaal beschermen lukt blijkbaar niet. Die taaie slakken blijven maar komen, en ze weten blijkbaar te stoppen met eten alvorens ze een dodelijke dosis binnen hebben.
Deze roodbruine schijnridderzwammen worden ook nogal belaagd. Jonge exemplaren zien er nog fris en monter uit, maar de meeste oudere exemplaren vind je aangevreten en omvergevallen, ondanks het feit dat deze soort effectief antislakmiddelen en insecticiden aanmaakt. Het is ook wellicht daarom dat paddenstoelen zo snel groeien: om de slakken voor te zijn.
Slakken die de vreetpartij overleven worden alleen maar sterker. Paddenstoelen ontwikkelen daarom een heel arsenaal aan stoffen, waardoor het voor de slakken moeilijker is om tegen alle tegelijk te kunnen. Die stoffen kunnen echter ook nog andere effecten hebben.
Zo maken roodbruine schijnridderzwammen 2,6-diaminopurine aan, een stof die blijkbaar ook bepaalde mutaties in DNA ongedaan kan maken. Er wordt momenteel onderzocht of de stof zou kunnen dienen tegen sommige genetische ziekten die door zo’n mutatie worden veroorzaakt. Momenteel bestaat daar geen medicatie voor.
Ik geef ridderlijk toe dat ik het eigenlijk niet weer, maar ik heb zo’n roodbruin vermoeden dat ook de paddenstoel zelf op een of andere manier voordeel moet halen uit dat effect. Of is dat maar schijn die bedriegt?
(beelden uit de Makegemse bossen te Merelbeke, december 2021 en 2023)
Als (àls) je dit natuurvertelsel leuk vond, klik je dan op het duimpje hieronder aub ? Of nog beter, schrijf je een reactie hieronder? Bedankt!
Hai Maarten.
Ongelooflijk waartoe de natuur in staat is. Je zou bijna denken dat ze in staat zijn te denken. Alles past gewoon en is kennelijk verbonden met elkaar. Prachtig verhaal weer. Elke x leer ik weer wat bij. Trouwens schitterende foto’s hoor. Nog een fijne zondag en succes met de volgende reportage van de wonderen der natuur!
Groetjes, Ineke
Het blijft inderdaad ongelooflijk en bijna onmogelijk te vatten hoe complex de natuur in elkaar zit en alles met elkaar verbonden is, zoals je heel terecht opmerkt Ineke, dankjewel!
Whaw! Vooral dat mogelijks ongedaan maken van genmutaties vind ik indrukwekkend… “Voor elke kwaal een middel in de natuur” krijgt plots een andere dimensie voor mij!
Ja het is ongelooflijk welk potentieel er nog allemaal in de natuur verborgen zit hé Marieke! Het komt erop neer van het te ontdekken…
prachtig weerom, telkens genieten van tekst en foto’s. Proficiat met je eerste prijs in de fotowedstrijd.
Blij te horen Sonia, dankjewel!