Ik heb een heel gevoelig knopje. Het is te zeggen, mijn knopje is nogal lichtgeraakt. Of nee, ik bedoel: het knopje op mijn camera om te filmen wordt bij de minste aanraking geactiveerd. En zo worden er al eens per ongeluk filmpjes gemaakt. Dat overkwam mij ook op een winterse ochtend. De camera bungelde heen […]
Ik heb een heel gevoelig knopje Meer lezen »
Op een verloren moment liep ik te dwalen door de duinen, met het hoofd in de wolken. De eindeloze zee trok mijn blik naar het verre, en die golvende duinen hadden ook wel iets van een uitgestrekte zee, ze bleven maar duren en ik dus maar wandelen. Het doet een mens nadenken over zijn eigen
Nietige bolletjes tussen de sterretjes Meer lezen »
Als het gevroren heeft en het zonnetje schijnt, dan kriebelt het hard van binnen. Dan moet ik dringend naar buiten om me weer eens goed te laten gaan. Want dan schittert en blinkt het langs alle kanten, waardoor de simpelste dingen er helemaal feestelijk uit komen te zien. Plat op mijn buik in de Vinderhoutse
Mag ik me eens goed laten gaan met kleuren? Meer lezen »
Je zal er misschien geen oren naar hebben, maar zeg nu niet dat je het in Keulen hoort donderen als ik plots over een paddenstoel begin. Dus spits maar je oren, maak dat het niet het ene oor in – het andere weer uit is, of ik zal je eens goed de oren wassen! Wie
Je zal je oren niet geloven! Meer lezen »
Op de bodem van het grote bos liggen er zomaar kussentjes bij de vleet. Lekker zachte moskussens. Gewoon sterremos is een van die knusse kussenvormers. De donkergroene toefjes vind je verspreid tussen de bomen, en ze contrasteren geweldig met de sneeuw die er viel. Zoals alle mossen vormen ze sporenkapsels om zich voort te planten.
Hou jij ook van knusse kussentjes? Meer lezen »
