Geschatte leestijd: 2 minuten
Dit jaar zal er wellicht geen komkommertijd zijn. Die zomermaanden waarin de media alles uit de kast moeten halen om gazetten en nieuwsbulletins te vullen, en de meest banale onderwerpen plots belangrijk genoeg worden om bediscussieerd te worden. Enfin, dat is de officiële uitleg, want persoonlijk vind ik dat die komkommertijd precies het ganse jaar blijft duren, ik stel alleszins vast dat het dagelijkse nieuws me almaar minder boeit.
Maar dit jaar dus geen komkommertijd. Dankzij lockdownperikelen en exitstrategieën zal het niet moeilijk zijn om deze zomer te overbruggen. Een waar godsgeschenk voor regisseurs, journalisten en nieuwsankers, die dit onderwerp steeds verder kunnen blijven uitmelken, en er zelfs zonder al te veel moeite allemans aandacht mee kunnen blijven houden. Allemaal terecht uiteraard, het is van levensbelang.
Maar dat zal het komkommerspinnetje op deze foto allemaal worst wezen. Net als de komkommers, die in de anders nieuwsloze zomermaanden tenminste iets doen wat het vermelden waard is, namelijk groeien, en zo hun naam mochten geven aan deze periode. Want ook het spinnetje is hard bezig met groeien. Nu al vijf millimeter, nog wel enkele maanden te gaan tot de volwassen lengte van 10 mm. Daar zal het nog veel vliegjes voor moeten eten.
Tenminste, als het zover komt. Want ik zie ‘m precies niet meer. Eerst vond ik ‘m nog op een ander plaatsje in de struik. Maar nu lijkt ie helemaal verdwenen. Misschien opgepeuzeld door een hongerige koolmees? Dan zou ik nu spijtig vinden, want dan komt er zelfs ook geen komkommerspin-tijd…
(Foto en woorden recht vanuit onze stadstuin in Sint-Amandsberg)