Geschatte leestijd: 2 minuten
Behoedzaam glijdt Spiderman de avond binnen. In zijn rood-blauwe pak met spinnenwebmotief valt hij nogal op, dus verkiest hij de donkere uurtjes om buiten te komen. Iedere vezel in zijn lijf beweegt mee, als hij zich voorzichtig een weg baant door deze chaotische wereld bezaaid met valstrikken en prikkeldraad. Hij wringt zich in de onmogelijkste bochten om zijn doel te bereiken en geeft nooit op. Hij klimt omhoog, omlaag, en zelfs ondersteboven als het moet. Want zijn slijm blijft aan alles kleven.
Even houdt hij halt. En kijk! Hij maakt het welbekende gebaar met de pink en wijsvinger uitgestrekt. Of zijn het zijn voelsprieten? Daaraan herkennen we de echte Spiderman natuurlijk! Met de neus in de lucht spiedt hij de omgeving af. Zijn ogen tasten onafhankelijk van elkaar de schaduwen af, ze zien alleen licht of donker, maar dat is voldoende. De kust lijkt veilig, geen schaduw die over hem valt, hij kan vrij verder klimmen.
Het welbekende Spidermangebaar De omgeving afspieden
Dat klimmen gaat niet zonder moeite, het kost veel zuurstof. Gelukkig heeft Spiderman een grote longinhoud. Zijn enige long staat rechtstreeks in verbinding met de buitenlucht. Zo kan hij voldoende zuurstof opnemen, en toch de long snel sluiten bij gevaar.
De aanblik van deze onverstoorbare, rustig voortbewegende kolos bezorgt je onvermijdelijk een vredig gevoel. Spiderman vecht voor vrede op aarde en krijgt dat steeds weer voor elkaar, op zijn eigengereide manier.
Spiderman is een slak. Een rode wegslak. Je bent gewaarschuwd!
Wat een bijzonder mooie slak, zeg. Nooit gezien omdat ik ‘s nachts weinig buiten kom.
Hoewel deze diersoort me niet zo kan bekoren wegens sporen op ramen en zo, moet ik mijn mening herzien…. Al wie vrede behartigt, mag bestaan.
Mooi beschreven alweer, Maarten.
Dankjewel hoor Lydi! Voor mij zijn alle diertjes mooi (ook de lelijke ☺️ ) en ik ben altijd blij als ik dat gevoel een beetje kan overbrengen!