Geschatte leestijd: 2 minuten
Steltmuggen zijn van het zenuwachtige type. Het is alsof ze met hun lange poten geen blijf weten. Net als langpootmuggen trouwens, waar ze goed op lijken. Ze fladderen maar wat rond en blijven overal aan haperen en tegen botsen. Geen wonder dat mijn jongste zoon hen ooit vliegende spinnen noemde.
Als ze dan eindelijk een geschikt plekje vinden waar al hun poten passen, dan moeten ze ervan profiteren en blijven ze soms lang zitten. Zo ook met deze bosringvleugel, die zich uitgebreid liet bewonderen. Dit is dan ook een mooi gevlekte soort, met strepen op de poten, en allerlei patronen op de vleugels. De oogvormige vlekken dienen om aanvallers te misleiden: die denken dat een veel groter beest hen recht aankijkt! En dan moeten ze zelf uitkijken!
De larven van deze bosringvleugels leven in rottend hout, bij voorkeur in vochtige bossen. Als ze na een jaar ontpoppen, leven de volwassen exemplaren maar enkele weken. Daarom dat je ze alleen in mei en juni zal zien.
Maar hoe geschikt het plekje ook, het blijven schuwe beestjes. Eén verkeerde beweging, en de bosringvleugel was weg. En ik was er nu zo van aan het genieten. Dat zal me leren uitkijken!
(beelden van mei 2023, Damvallei)
Als (àls) je dit natuurvertelsel leuk vond, klik je dan op het duimpje hieronder aub ? Of nog beter, schrijf je een reactie hieronder? Bedankt!
Die vleugels lijken wel ontworpen voor gordijnenstoffen! Wat een mooi verhaal weer, Maarten. De laatste foto doet me denken aan een paaldanseres. Waarmee verblijd je ons een volgende keer?
Haha Lydi, wat een fantasie! En je brengt de designers nog op ideeën! Voor volgende zondag moet ik nog eens goed nadenken.
Geweldige foto’s! “Kijk eens in mijn ogen” is wel zeer toepasselijk!
Dubbel en dik, nietwaar Marc? Dankjewel hoor!
Weer prachtig en fascinerend!! De ‘kijk eens in mijn ogen’-foto geeft je zin om dat effectief te doen en ook spijt dat je er niet zelf bij was … Alweer bedankt Maarten !
Met plezier Annemie, en jíj bedankt voor de enthousiaste reactie!