Geschatte leestijd: 2 minuten
We weten het eigenlijk allemaal goed genoeg: kleintjes moeten op rustige wandelpaadjes blijven. Drukke wegen, nee, daar moeten ze niet zijn, die zijn veel te gevaarlijk. Dat is voor volwassenen, en dan nog, ook die moeten opletten.
De jonkies van de gewone pad vind je nu overal op boswegeltjes. Ze zijn voortdurend op pad. Hun gifwratjes zijn al goed te zien, maar verder zijn ze goudbruin. Ze gaan helemaal op in het grind of tussen de blaadjes.
Ik merk ze alleen op omdat ze wegspringen wanneer ik nader, maar eigenlijk is hun camouflage zo goed dat ik er anders op zou trappen. Het is dus maar best dat ze wegspringen. En dat ze op die verkeersvrije paadjes blijven.
Oudere, ervaren padden wagen zich wel op de grotere wegen. ’s Nachts gaan ze onder de straatlantaarns op zoek naar insecten. Die komen af op het neonlicht en op de warmte die het asfalt nog lang na zonsondergang blijft uitstralen. Het is niet zonder risico, maar succes gegarandeerd!
Ze moeten wel nog altijd weten wanneer ze moeten wegspringen. Dat hebben ze in hun jonge tijd geleerd op de bospaadjes. Maar hoe je het ook draait of keert, elk pad blijft een avontuur voor een pad!
Als (àls) je dit natuurvertelsel leuk vond, klik je dan op het duimpje hieronder aub ? Of nog beter, schrijf je een reactie hieronder? Bedankt!
Beste Maarten,
Je hebt weer enorm veel geduld moeten aan de dag leggen om een wegspringende pad te kunnen fotograferen!
Is het juist dat er mensen zijn die oversteekbruggetjes maken zodat ze gevaarlijke wegen kunnen vermijden?
Nog van harte bedankt voor al jouw geduld
Mio
Dankjewel hoor Mio! Ik moet toegeven dat het een lucky shot was: juist toen ik afdrukte, sprong de pad op. En ja, er zijn jaarlijks paddenoverzetacties waarbij de padden en andere amfibieën worden overgedragen door vrijwilligers van Natuurpunt. Een edel doel!
Hoi Maarten.
Ja, hier ook oversteekpaden voor de padden. Mooi doel om de padden te redden van een wisse dood.
Mooi geschreven en mooie fotos weer maarten
Groetjes,
Ineke
Blij te horen Ineke, en hartelijk dank weer!
Hier ook altijd van die kleine padjes en goed opletten dat je ze niet vertrapt. Ze gaan met zo ontzettend veel tegelijk oversteken op de bospaden tussen de vennen in dat er zeker wel doodgetrapt zullen worden. Daarom zijn er ook zoveel denk ik. Maar we blijven ons best doen ze te “ontlopen”.
Dat klopt Ellen! Zeker fietsers zullen ze niet kunnen vermijden. De natuur zorgt voor voldoende nakomelingen alleen weet ik niet of daarbij al rekening wordt gehouden met de menselijke impact, want ook al is de pad ons algemeenste amfibie, toch gaan de aantallen achteruit. Paddenoverzetacties kunnen de verliezen wat beperken.
Inderdaad, aartsmoeilijk om ze in de begroeiing te vinden.
In de herfst lopen ze rond het huis, vallen door het kelderrooster in het keldergat, dan laat ik regelmatig de kleine padjes samen met de kleine salamanders terug vrij.
Altijd leuk om te weten dat ze er nog zijn.
Haha Jan, ja padden komen overal voor waar het maar een beetje vochtig is, in kelders worden ze regelmatig aangetroffen, maar toch goed dat je ze vrijlaat!
Meesters in gecamoufleerd bewegen, die kleine padjes. En je wist ze weer mooi te strikken met de juiste belichting,Maarten. Alweer een duidelijk natuurvertelsel waarbij ik hoop dat de jongen zich niet te snel in het licht zetten.
Ik vroeg me wel af wat de functie is van hun gifwratjes.
Hartelijk dank Lydi, blij te horen dat je ervan genoten hebt! De gifwratten dienen ter verdediging, het gif smaakt slecht en moet vijanden afschrikken.