Geschatte leestijd: 2 minuten
Het tiendoornige stekelbaarsje is een vurig baasje. Het zwemt hier in de Gentbrugse meersen met tientallen in de sloot. Niet dat het zo’n helder water is hoor, integendeel zelfs. De stekelbaarsjes moeten hun weg zien te vinden in donker, modderig slootwater.
Moddermannetjes worden ze ook genoemd. En daarom dat ze goeie ogen nodig hebben! Zie je hoe vurig die blinken?
De irissen van vissenogen zijn echt gemaakt om licht te reflecteren. Ze bestaan uit speciale laagjes van netjes geordende kristallen die werken als een spiegel. Door de stand van de kristallen wordt het zonlicht – dat van boven komt – naar beneden weggekaatst en terug niet naar boven. In dat laatste geval zouden vissen van bovenaf veel te veel opvallen.
De reflecterende ogen zorgen dus net als de schubben voor camouflage. Stekelbaarsjes hebben dan nog niet eens schubben, ze hebben een huid met beenplaten, dus net als de zeepaardjes waar ze aan verwant zijn.
De meeste vissenogen zijn niet alleen reflecterend, maar ook nog eens fluorescerend, wat betekent dat ze zelf licht uitstralen. Dat klinkt tegenstrijdig, behalve als je weet dat rood licht onder water minder ver gaat. Rood licht wordt sneller geabsorbeerd en daardoor ziet alles onder water er meer blauw uit. Vissenogen reflecteren daarom vooral blauw licht.
Maar ogen die rood licht fluoresceren komen juist meer voor bij kleine visjes die jagen op kleine beestjes, zoals stekelbaarsjes doen. Blijkbaar moet dat hen toch helpen die prooi in dat donkere slootwater beter te zien op korte afstand.
Uiteraard dient de iris, net zoals bij ons mensen, ook om de lichtinval te regelen. De iris van vissenogen moet dus niet alleen licht tegenhouden, maar het ook nog eens gecontroleerd wegkaatsen én er actief uitstralen. Wat zeg je nu van dat kleine stekelbaarsje?
Als (àls) je dit natuurvertelsel leuk vond, klik je dan op het duimpje hieronder aub ? Of nog beter, schrijf je een reactie hieronder? Bedankt!
Dag Maarten,
Super verhaal.
Hartelijke groeten
Jan
Dankjewel hoor Jan!
Weeral bijgeleerd over dit kleine visje… Dank je wel Maarten!
Dat is met veel plezier gedaan Patrick! Blij van te horen!
Dankjewel Maarten. Vanaf nu kijk ik met andere ogen naar dit kleine baarsje. Een wonder dat dit zich zo mooi aanpast in (niet zo propere) Gentse wateren. Fijne zondag! Hartelijke groeten.
Dankjewel voor de mooie reactie Lieve! In feite kunnen stelbaarsjes zowel in zoet, zout als brak water overleven, die moddersloot is een kolfje naar hun hand! Ook voor jou nog een mooie zondag!
Wat leuk om dit te weten. Nooit over nagedacht dat het zoveel betekenis kan hebben met je ogen zoveel te kunnen en mogen funktioneren in troebel water. Wie weet wat deze geheimzinnige wereld nog meer voor ons verborgen houdt. Dankjewel Maarten voor dit inspirerende verhaal en fijne zondag hoor!.
Blij te horen dat je weer wat hebt bijgeleerd Ineke! Dankjewel voor de reactie!
Wat ik zeg over dit kleine visje? Dat het een wonder van zelfredzaamheid is daar in het slijkerige Gentse water. Je kan ze dus zelfs trainen om op muziek te bewegen?!
De irissen vlammen inderdaad constant op zoek naar prooi en wat een ingenieus camouflagesysteem hier alweer. Dank om dit te delen, Maarten.
Dankjewel voor de leuke commentaar Lydi! Aan trainen ben ik nog niet toegekomen maar misschien zijn vissen zo ook wel melodieus, wie weet?