Ik heb de Koppenberg gedaan

Geschatte leestijd: 2 minuten

De Koppenberg staat bekend als een van de lastigste stukken van de Ronde van Vlaanderen. Het is echter niet de berg op zich, maar vooral de straat met dezelfde naam én de beruchte kinderkoppen (kasseien) die het de wielrenners zo moeilijk maakt.

Ik heb de berg gedaan. En het bos op die berg: het Koppenbergbos. Het paadje dat door het bos slingert valt best mee. Zelfs met 20 kg fotogerief op de rug raakte ik vlot boven. Het was dan ook op het gemak. Dat kon niet anders, want op die paar honderd meter of zo moest ik om de haverklap blijven stilstaan. Het ene na het andere veldje met boshyacinten smeekte om bewonderd te worden.

Het Koppenbergbos is gekend voor die boshyacinten, of blauwe kousjes zoals ze daar genoemd worden. De bloemetjes hebben inderdaad wel wat weg van blauwpaars-gestreepte kousen. In detail zien ze er al magnifiek uit, maar vanop een afstand zorgen de grote aantallen voor pure verrukking. Voor een keer was ik niet alleen op mijn ochtendwandeling, want vele wandelaars kwamen genieten.

De zuivere wilde hyacint wordt bedreigd door kruisingen met de hyacinten die in tuincentra worden aangeboden en heel gemakkelijk verwilderen. Wilde, Spaanse en bastaardhyacinten en hun kruisingen zijn moeilijk uit elkaar te houden.

Ze hebben met elkaar gemeen dat ze vroeg in het voorjaar bloeien om te profiteren van het zonlicht dat de dan nog bladerloze bomen doorlaten. En wij kunnen genieten van die mooie blauwe Koppenberg. We moeten er niet voor op de trappers staan. Het lukt op kousenvoeten.