Geschatte leestijd: 1 minuten
Vuurwantsen zijn van niemand bang. Ze zijn dan ook de kalmheid zelve. Meestal zitten ze zich stilletjes te voeden op planten, alleen, maar vaak ook in groep. Veel beweging is daar niet voor nodig. Zelfs het vliegen zijn ze verleerd. Ze hebben wel nog vleugels, maar die zijn sterk verkort en steken daardoor niet uit vanonder de halve dekschilden zoals bij andere wantsen.
Ze voeden zich op allerlei planten, maar vooral lindebomen vinden ze lekker. Zowel zaadjes als bladeren of de bast bevatten voedzame sappen.
Uit al die verschillende planten halen ze telkens ook andere stoffen die ze afscheiden mochten ze toch bedreigd worden. Tot meer dan 40 verschillende componenten werden er in hun klieren teruggevonden, de ene al straffer dan de andere. Het zorgt voor een sterk onaangename geur. En hun felle roodzwarte tekening zorgt ervoor dat je dat niet vergeet. Een vuurwants vastnemen doe je echt geen twee keer!
Vandaar dat ze ook rustig blijven zitten langs het pad, zelfs als er wandelaars of koeien passeren. Want waarom zouden de vuurwantsen zelf maar opkijken? Ze hebben toch niets te vrezen!
(beelden uit Houyet, mei 2024)
Als (àls) je dit natuurvertelsel leuk vond, klik je dan op het duimpje hieronder aub ? Of nog beter, schrijf je een reactie hieronder? Bedankt!
Dank u wel! Hebben deze opvallende beestjes in onze tuin…
Dan heb je veel geluk Etienne… en waarschijnlijk ook lindes staan!