Geschatte leestijd: 2 minuten
Niemand houdt van verloren lopen. Het gevoel niet te weten waar je bent en hoe je terug thuis geraakt… als je al thuis geraakt! Maar stel je eens voor dat je in je eigen huis verdwaalt?
De labyrinthspin weeft haar web tussen het gras of in lage vegetatie als een doolhof met maar één uitgang. Het is een soort grote hangmat die afhelt naar de trechter waarin ze woont. Deze trechter is haar holletje, met een opening achteraan om te ontsnappen mocht dat nodig zijn. Maar indringers ontsnappen meestal niet…
Het zijn vaak springende insecten die belanden in de hangmat. Van zodra ze trillingen opmerkt, sprint de spin erop af. Op haar poten heeft ze speciale haartjes die haar in staat stellen met uiterste precisie en snelheid te bepalen hoe ver de prooi zit, en dat terwijl ze zelf op het web loopt.
Naast deze lange-afstand sensoren gebruikt de spin ook haar ogen om het web te scannen en de prooi te lokaliseren. En net als de meeste webspinnen bezit ze een ingebouwd navigatiesysteem om steeds haar eigen positie in het web te kunnen inschatten. Zelfs in volstrekt donker weet ze hierdoor perfect wààr in het web ze juist zitten. Kwestie van niet in je eigen labyrinth te verdwalen!
Maar de prooi blijft daarom niet altijd braafjes stilzitten. Ik maakte het herhaaldelijk mee dat kleine, springende cicades door al hun gespring uiteindelijk in de trechter zelf terechtkwamen. Ondertussen koerste de spin als bezeten rond in het web, telkens nieuwe trillingen waarnemend bij iedere sprong van de cicade.
Dat waren jonge, onervaren spinnetjes, die moesten nog goed leren zoeken. Bij een volwassen labyrinthspin is er geen ontkomen aan. Niemand houdt van verloren lopen, en al zeker niet in een labyrinth waar de dood schuilt!
Als (àls) je dit natuurvertelsel leuk vond, klik je dan op het duimpje hieronder aub ? Of nog beter, schrijf je een reactie hieronder? Bedankt!
Prachtige foto’s en mooi verteld.
Dankjewel Maarten.
Hartelijk dank Ellen, altijd goed om horen!😊
Dag Maarten,
Ongelooflijk jouw fijne fotos van zo snel lopende diertjes! Hoeveel uren heeft dat je gekost? Tot mijn 20ste was ik uiterst bang voor spinnen tot op de dag waar ik er een zag “vervellen”..ze hing in een bloempot op de vensterbank verlicht door de ondergaande zon.Daarna zag ze er veel fijner uit en ging zich vlug verbergen onder de bladeren .Het was een prachtig schouwspel dat zo een 15 tal minuten geduurd heeft!Een wondere wereld! Dankjewel!
Dankjewel voor de fijne reactie Marie-Rose! Het fotograferen kost inderdaad nogal wat tijd, maar die gaat heel snel voorbij doordat je ondertussen de beestjes observeert en dat is toch zo boeiend. En het kan blijkbaar ook helpen om angsten te overwinnen, zoals je zelf illustreert!
Dag Maarten,
Toch iemand die graag spinnen ziet.
Ik heb in mijn gras ook al zo’n webben waargenomen, maar het spinnetje is moeilijk te fotograferen.
Het verdwijnt zodra je naderbij komt.
Nog maar eens een bewijs wat een geduldig persoon je bent.
Bedankt voor de foto’s en het verhaal.
Gr
Jan
Je moet de spinnetjes inderdaad heel voorzichtig en geduldig benaderen, anders verstoppen ze zich! En ja, ik zie graag spinnen! Bedankt !
Prachtige foto’s van de spinnen en hun rag, waarvoor dank Maarten.
We gaan zulke diertjes warempel nog mooi vinden en hun overlevingsstrategie bewonderen. Blijf ons onderdompelen in de wonderlijke wereld van de kleine dieren!
Dat komt in orde Lydi, ik ben er zelf ook gek op! Dankjewel!