Geschatte leestijd: 2 minuten
Solitaire bijen hebben iets met aarde. De meeste soorten maken er namelijk hun holletje in. Het aantal soorten dat op de bijenhotels in onze tuinen afkomt is eerder een minderheid. En de bekendste daarvan, de metselbijtjes, gebruiken dan nog aarde om hun holletjes af te dichten… nadat ze er eitjes in hebben gelegd natuurlijk.
Toch zijn er ook enkele soorten die de aarde volledig achter zich hebben gelaten. Behangers- of bladsnijderbijen maken hun holletjes ook bovengronds, bijvoorbeeld in holle plantenstengels, en dichten die af met zelf uitgesneden stukjes van blaadjes. Tronkenbijen gebruiken daarvoor hars.
Een goede nestplaats van metselbijen moet daarom niet alleen stevige, holle stengels aanbieden in de volle zon, maar ook vroegbloeiende voedselplanten en liefst van die vettige, plakkerige boetseerklei.
Die klei vinden ze niet in ons tuintje maar in het aanliggende Bijgaardepark. Ik zie de gehoornde metselbijtjes recht omhoog de lucht inschieten, om over ons huis heen het park op te zoeken.
Daar vinden ze de allerbeste klei. Ze graven er heuse mijngangen. Als echte aardbijen. Lekker!
Als (àls) je dit natuurvertelsel leuk vond, klik je dan op het duimpje hieronder aub ? Of nog beter, schrijf je een reactie hieronder? Bedankt!
Dag Maarten,
Dank voor de mooie foto’s! Waarschijnlijk heb je al het boek van Maeterlinck gelezen over het leven van de bijen.Tamelijk ingewikkeld maar men krijgt teveel informatie ineens.Wat jij vertelt is veel vatbaarder,waarvoor dank!
Tot volgende zondag!
Mio
Dankjewel hoor Mio! Ik probeer het inderdaad ‘kort en krachtig’ te houden, en hopelijk beter verteerbaar voor iedereen dus. Tot volgende zondag!
Dag Maarten,
Ik heb er nooit bij stil gestaan met wat ze de buisjes afsluiten.
Dat weet ik nu ook weer.
Die ene foto op Facebook is super mooi.
Merci
Greets
Jan
Zo leren we elke dag iets nieuws hé Jan! Dankjewel!😊😊😊
Hi, Maarten,
Bedankt voor de mooie reportage over de aardbijtjes! Voor mij kwam die op het juiste moment:
gisteren stond mijn terrasdeur open, en kwam zo’n solitaire bij (ik herkende ze onmiddellijk van jouw foto’s) recht naar mijn salontafeltje gevlogen, en verdween in een houtspleet aan de onderkant van het blad (een schijf van een boom uit het Maaltepark). Na een poosje kwam ze te voorschijn, vloog naar buiten, en was enkele minuten later weer terug in de spleet verdwenen. Na de vijfde keer heb ik mijn terrasdeur dicht gedaan toen ze buiten was, want ik begon te vrezen dat ik vroeg of laat misschien een bijenkolonie onder mijn tafeltje zou ontdekken…
Wat een mooi verhaal Francine! Dat bijtje had duidelijk een warm en droog plaatsje ontdekt onder jouw tafel, ideaal voor een bijenkolonie (haha). Dankjewel voor de leuke reactie!
Bedankt. Onze metselbijen zijn ook volop bezig aan ons bijenhotel doch ik weet niet waar zij de mosterd/klei halen want het is zandleem en zavel in onze tuin en onmiddellijke buurt…
Ha, misschien gebruiken ze dan wel de leem, Etienne. Klei plakt beter, dus gebruiken ze dat bij voorkeur, maar leem kan ook dienen hoor!
Prachtig in beeld gebracht!
Blij dat je het mooie beelden vindt, Ellen!
Maarten, alweer mooi vertelde bijenweetjes en prachtige foto’s! Het blijft toch knap dat zulke kleine diertjes in jouw buurt ook vinden wat ze nodig hebben.
Hallo Lydi, ja die beestjes zijn heel ijverig en dag in dag uit bezig met alles bijeenzoeken om hun voortbestaan te verzekeren. Wat een afstanden die ze daarvoor afleggen en welke inspanningen ze leveren is ronduit indrukwekkend!