Geschatte leestijd: 2 minuten
Als ik in onze tuin loop, voel ik me altijd een beetje op safari. Toegegeven, er zitten geen leeuwen of luipaarden, geen giraffen of gnoes. Maar er is altijd wel een of ander exotisch ogend diertje te zien. Neem nu dit kevertje. Is het niet een bijzonder geslaagde combinatie van de zopas vernoemde Afrikaanse savannesoorten? Het heeft de manen en vacht van een leeuw, vlekken tussenin deze van een giraf en een luipaard, en de smalle maar krachtige kop van een gnoe. Als ik zo’n mooi beestje tegenkom, dan ben ik echt op safari!
De penseelkever van de foto is zeker niet zeldzaam, maar zo vaak zie ik ‘m nu ook weer niet in de tuin. Ieder jaar zit er wel eens eentje in onze klimroos. Die bloeit het ganse jaar door volle bak en trekt zo heel wat insecten aan. Penseelkevers vind je meestal in bloemen, want ze smullen van het stuifmeel. Net zoals het penseel waarmee beroepsmatige plantenveredelaars het stuifmeel van de ene bloem overbrengen naar de stamper van een andere bloem waarmee ze willen kruisen, zo zorgt de harige vacht van dit kevertje ook voor bestuiving.
Vanop afstand zien de vlekken er als strepen uit, om vijanden af te schrikken door hen te laten geloven dat ze te maken hebben met een wesp of hommel die venijnig kan steken. Maar bij mij pakt dat niet! Integendeel, ik stuif erop af om de kever van dichtbij te bewonderen, net als op safari. Hakuna matata!
(Foto en tekst recht vanuit onze stadstuin in Sint-Amandsberg)
Ik heb nog foto’s van de penseelkever!