Geschatte leestijd: 2 minuten
Dit vliegje is genaamd naar de ontsnappingskoning Houdini. Die was wereldwijd bekend om zijn ongelooflijke ontsnappingen. Hij liet zich vastketenen op de meest onmogelijke manieren, maar op het laatste nippertje wist hij toch altijd los te komen en te ontsnappen. Of toch bijna altijd… En ook dit eenvoudig ogende fruitvliegje is zo’n artiest !
De Houdinivlieg is een voedselparasiet van metselbijen. Ik zag er dit jaar redelijk veel bezig rond het bijenhotel in de tuin. De vlieg legt haar eitjes in het stuifmeelpakketje dat moedermetselbij zo ijverig bijeenverzameld heeft voor haar eigen eitje. Ja, want metselbijen zijn alleenstaande moeders-in-spe, die niet alleen voor de kinderen moeten zorgen, maar ook nog eens het eten moeten aanbrengen. Ze zijn dus voortdurend uit huis, terwijl het nest onbewaakt achterblijft. De Houdinivlieg maakt handig gebruik van deze momenten om het nest binnen te glippen en zoveel mogelijk eitjes te leggen. Net zoals bij een koekoek komen de vliegeneitjes eerder uit dan het bijeneitje. De vliegenlarven eten alles op zodat er niets meer overblijft voor de arme bijenlarve, die van honger sterft.
Maar hoe ontsnappen de vliegjes ? Dat is de vraag! Want ze hebben geen sterke kaken zoals metselbijen, die hiermee de gemetselde aarden tussenwanden kunnen openbreken. Van Houdini weten we ook niet hoe hij ontsnapte, want dat deed hij buiten beeld, achter gordijnen, zodat niemand hem kon nadoen. Ook deze Houdinivliegen doen het in het donker, in de afgeschermde, dichtgemetselde nesten van de metselbijen, zodat lang niet geweten was hoe ze ontsnapten. Nu blijkt dat de pas uitgekomen vliegen een elastisch lichaam hebben, en ook een opblaasbare kop. Ze duwen die kop in de oneffenheden van de aarden tussenwanden, pompen die op en af, en proberen hiermee de wanden af te brokkelen tot er een gat ontstaat waar ze zich met hun nog slappe lijf doorheen kunnen wurmen. Zo lukt dat dus zonder kaaktanden!
Net zoals Houdini moeten de vliegjes zich haasten, want na een tijdje verhardt hun huid, en verliezen ze hun ontsnappingsmogelijkheden. Het is een race tegen de klok, die niet altijd gewonnen wordt… Maar als het lukt, ligt de wereld aan hun voeten, vol met schatkamers van stuifmeel!
Bedankt voor je wel heel interessant verhaal. Ik heb al weer wat geleerd, een “koekoek” tussen de vliegjes.
Blijf gezond!
Dankjewel Ellen! Ik was zelf ook heel verrast dat er zich zulke avonturen afspelen in ons stadstuintje! Hou je ook goed!
Dit is wel een heel interessant verhaal, een combinatie van koekoeks- en Houdinigedrag!
Annie, dat vind ik ook! En dat voor zo’n onopvallend vliegje!
Ongelooflijk welke technieken sommige dieren of diertjes ten toon spreiden om aan voedsel en nakomelingen te geraken. ’t Zijn zeker wel de vrouwtjes fruitvlieg die al die moeite doen ? De mannetjes nemen het leven wel wat makkelijker op, is ’t niet ?
😉
Ik zou het niet weten Eric, ik vind er niets over terug in de literatuur, en ik heb zelf ook geen mannetjes gezien. Misschien zijn er zelfs wel geen, dat komt ook voor!
wederom wat natuurkennis opgestoken 🙂
Ja, de natuur blijft verbazen, niet! ☺️