De wrange smaak van een honingzoete dood

Geschatte leestijd: 2 minuten

Als je afgaat op de zachte honingkleur zou je op het eerste zicht niet verwachten dat de honingzwam zo moordlustig is. Er zijn natuurlijk meer houtzwammen die eerder onopvallende houtkleuren hebben en toch de bomen doden waarop ze groeien. 

Maar de honingzwam doet daar nog een schepje bovenop. Die heeft niet genoeg met één boom. Hij groeit niet alleen doorheen zijn slachtoffer tot die afsterft, maar hij ontwikkelt ook nog eens van die lange tentakels waarmee hij andere bomen bedreigt. 

Onder de schors kruipen de zwarte tentakels over de hele boom en van daaruit onder de grond naar andere bomen. Tot drie meter per jaar kunnen die groeien! Dat is razendsnel in natuurtermen.

Over deze snelweg groeit de honingzwam aan drie meter per jaar
De sombere honingzwam kan je herkennen aan de zwarte puntjes aan de onderkant van de ring rond de steel
Honingzwammen kruipen van boom tot boom

Bovendien is ie helemaal niet kieskeurig en valt hij de meeste boomsoorten aan. Hij kan verder leven op dood hout, in tegenstelling tot zuiver parasitaire schimmels die levend hout nodig hebben en er dus belang bij hebben dat de aangetaste boom blijft leven. Nee, de honingzwam houdt zich niet in hoor!

Tweemaal hetzelfde maar dan anders (haha)

Er zijn verschillende soorten honingzwammen, en die kunnen heel groot worden doordat ze op meerdere bomen tegelijk voorkomen. Het allergrootste gekende momenteel levende organisme ter wereld is trouwens een (sombere) honingzwam! Ergens in Amerika heeft die in de loop van 2400 jaar(!) een kleine negen vierkante kilometer bos (!) aangetast en in totaal zou die zo’n 600 ton wegen!

Honingzwammen zijn eetbaar na koken, en worden in sommige landen als een delicatesse beschouwd. Maar als je er rauw op knabbelt krijg je een bittere, wrange smaak. Honingzoet? Tja, vooral het uiterlijk dan. Van binnen is ie nogal somber. Zoals een echte moordenaar.


Als (àls) je dit natuurvertelsel leuk vond, klik je dan op het duimpje hieronder aub ? Of nog beter, schrijf je een reactie hieronder? Bedankt!

12 gedachten over “De wrange smaak van een honingzoete dood”

  1. Hallo Maarten,
    Een interessant verhaal heb je weer neergeschreven. Ik heb ook weer wat geleerd.
    Maar 3 meter per jaar groeien is meer dan genoeg dus even aanpassen onder je foto waar 3 meter per uur staat.
    Dankjewel weer voor je vertelsel en tot de volgende!
    Groetjes Ellen

  2. Het verhaal goed neer gezet! Inclusief de foto’s.
    Alleen maar respect voor de honingzwam en zo zie je maar weer hoe sterk de natuur is!

    groet uit het Groningse
    Ko

    1. Inderdaad Ko, het zijn uiteindelijk allemaal strategieën die soorten ontwikkelen om te blijven overleven, we kunnen daar alleen maar respect voor hebben. Hartelijk dank!

    2. Hi Maarten.
      Geweldig verhaal.. tja de natuur is gelijk de mens. Je kan niet altijd aan de buitenkant zien wat er zich van binnen afspeelt! Achter een mooi lief gezicht kan zich zomaar een moordenaar verschuilen.

  3. Dag Maarten,
    Wat een moordlustige zwam zeg!
    Maar…groeien die tentakels nu 3 meter per jaar of per uur(onder foto)?
    Zal wel per jaar zijn mag ik hopen 🤔
    Sympathiek is deze zwam zeker niet!
    Wel weer boeiend hoor!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.