Geschatte leestijd: 2 minuten
In die diepste donkere broeierige duisternis strek ik mijn armen uit. Ze groeien en groeien, en ook mijn vingers rekken en strekken en wringen zich steeds verder van mij vandaan. En ze zuigen. Ze zuigen zich vol. Ze zuigen zich vol met het vocht dat ik zo hard nodig heb. En ze schrapen en vreten en krabben en brokkelen al het hout af dat ze tegenkomen. Zacht, vochtig, voedzaam hout. Hout is goed. Hout is goud waard. Hout is voor mij. Daarvan leef ik. Daarvoor leef ik. Ik ga waar hout is. Hout moet eraan geloven. En ik geloof in hout.
Overal is er hout. En overal ben ik. Zoveel armen, zoveel vingers, zoveel plaats die ik inneem. Zoveel dat ik het niet meer weet. In die zwarte duisternis. Waar ben ik? Waarheen ga ik? Wanneer stopt het? Hoever reikt het? Hoe lang nog moet het? Hoeveel vocht nog? Hoeveel hout nog? Waarom nog?
Dan begint er binnen in mezelf iets te groeien. Meer dan iets. Meer dan zomaar wat. Mijn essentie. Mijn kern. Mijn nalatenschap. Mijn vrucht. Het vraagt en krijgt dat vocht. En het groeit en zwelt en duwt en drukt. Het vraagt veel aandacht. En plaats. Plaats die er niet is. Het moet er uit. Het moet omhoog. Het kan alleen omhoog. Het gaat omhoog. Niets houdt het tegen. Ook het hout houdt het niet tegen. Het hout houdt het niet. Het barst. Zacht, rot, voedzaam hout werkt niet tegen. Het wijkt. Het gelooft in mij. Daar gaat het. Daar gaat mijn vrucht. Het komt. Het is er. Ik ben er. Daar is de ruimte. De plaats. De vrijheid. Het licht. Eindelijk het licht. Ik ben er.
Maarten, jouw foto’s en verhalen hebben echt potentie voor een samenwerking met een kinderboekenillustrator.
Ik zie het al helemaal voor me 😍
Dankjewel voor de mooie woorden 4ke!
Weer eens een mooi verhaal!
Dankjewel hoor Anny!
een kleine voedingscirkel, laat ons bomen planten, zodat er meer CO2 opgenomen wordt, en de champignons hun drang kan vervuld worden, waarna een lekkere kastanjechampignon ons gehemelte streelt, zodat, na een kleine siësta, we weer aan natuurherstel kunnen doen….zonder al die kleine organismen zou de afvalberg niet te overzien zijn, dank u kleine milieuwerkers!
Inderdaad, dankjewel voor het commentaar, Dirk!