Geschatte leestijd: 2 minuten
Wat zijn die springstaartjes toch een stumpertjes zeg! Ze wandelen nochtans zo doodgemoedereerd rond, met kleine voorzichtige stapjes, dat je zou denken dat ze de meeste hindernissen wel vlot kunnen nemen. En als ze niet meer verder kunnen, is er nog altijd hun springstaart om hun als een schietstoel uit de miserie te redden. Maar… ze zien niet zo goed. Ze hebben dan ook maar een paar eenvoudige oogcellen. Om ergens uit te kruipen, kiezen ze daarom steevast de weg naar het licht, naar de heldere hemel. Recht omhoog dus. Maar dat is natuurlijk niet altijd de weg naar buiten.
En zo komt het dat dit springstaartje maar niet uit deze kelkzwam raakte waarin het was gevallen. Keer op keer kroop het langs de gladde binnenkant omhoog, om dan telkens opnieuw, net voor het de bovenkant haalde, terug weg te glijden en naar beneden te tuimelen. Vaak bleef het zelf even ondersteboven liggen, als om te bekomen, waardoor je de springstaart kon zien zitten onder z’n buik. Het kwam maar niet bij hem op om gewoon over de bodem naar de open zijkant te wandelen.
Kelkzwammen zijn in het begin bolrond, maar bij het verder opengroeien komen er meestal wat vervormingen en inkepingen in. Ideale ontsnappingsroutes zou je denken. Bovendien had een slak een paar ronde venstertjes aangebracht. Kelkzwammen zijn zo taai, en hebben zo weinig smaak, dat zelfs slakken er niet zoveel van moeten hebben. De gekleurde binnenkant, waarop de sporen groeien, is knalrood door de carotenen. Diezelfde carotenen geven ook kleur aan worteltjes, en zouden voedzaam moeten zijn. Maar het bleef dus bij een paar knabbelgaatjes. Die zien er wel wat uit als de kleine raampjes in een gevangenis, maar dan een open gevangenis, zonder tralies.
In een open gevangenis verblijven de gedetineerden vrijwillig, ze zouden kunnen weglopen wanneer ze maar willen. Maar springstaartjes zijn zo’n stumperds dat ze eerder thuishoren in een woonzorgcentrum. Met begeleiders die hen de uitgang tonen. Die taak heb ik dan maar op mij genomen… anders zat het arme beestje er nog!
Als (àls) je dit natuurvertelsel leuk vond, klik je dan op het duimpje hieronder aub ? Of nog beter, schrijf je een reactie hieronder? Bedankt!
Maarten, wat een mooie foto’s alweer. Was het een eenmalig gebeuren waarvan jij toevallig getuige was? Springstaartje is je wellicht dankbaar geweest!
Gebeurt dit herhaaldelijk, dan kan een vrijwilliger wel post vatten bij de kelkjes om de hulpelozen te bevrijden… slechts één kandidaat wellicht!
Dank voor je mooie verhaal.
Dankjewel hoor Lydi! Ik moet toegeven dat dit de eerste keer was dat ik dit meemaakte…maar ik heb wel al meermaals vastgesteld dat die springstaartjes niet zo handig zijn. Het is dus wel een typische situatie. Maar ik help graag hé! 😊
Maarten,
Ik heb weer genoten van dit mooie verhaal en dito foto’s!
Dankjewel Lydia, blij te horen! 😊😊😊
Mooi verhaal.
Dank u
Dankjewel hoor Jan!😊😊😊
Maarten, de reddende engel.
Ik zie het helemaal voor me zo mooi als jij het vertellen kan.
Prachtige, knappe foto’s heb je gemaakt.
Blijf gezond.
Haha, dankjewel hoor Ellen! Ja zomaar die stumpertjes zien sukkelen kan ik niet laten gebeuren 😊
Wat een mooi verhaal Maarten. Ik kan me precies voorstellen hoe ze zich moeten voelen als ze er niet uit kunnen kruipen. Zou de natuur daar dan geen.oplossing voor bedacht hebben? En dan de vergelijking met een w.z.c.? Haha, nou ik kan je zeggen dat de zorgmedewerkers deze mensen nauwelijks helpen naar de uitgang hoor. Heb 10 jaar ervaring daarmee met mijn man gehad. Hebben ze “geen tijd” voor. Kan je er spannende verhalen over vertellen.
Dankjewel hoor Ineke! Lieve help, waar moeten de springstaartjes dan naar toe, als niemand ze wil helpen? Dan zitten ze vast tot er een roofinsect hen uit hun lijden verlost….