Geschatte leestijd: 2 minuten
Mens, mens, wat klagen we toch dat het leven zo kort is. Akkoord, er zijn dieren zoals de Groenlandse haai die een paar honderd jaar kunnen worden, en bomen zoals sequoia’s en drakenbloedbomen worden al eens duizend jaar, daar kunnen we inderdaad niet aan tippen. Maar de meeste dieren en planten moeten het met heel wat minder stellen.
Neem nu de metselbijtjes in het bijenhotel onze tuin. In maart komen eerst de mannetjes uit. Die zitten vooraan in de holle buisjes waarin ze als eitje gedeponeerd werden. Mannetjes zijn immers vervangbaar, je hebt er niet zoveel van nodig als soort, en de exemplaren vooraan worden uiteraard vaker opgegeten of geparasiteerd dan de larven helemaal achteraan. Daar zitten de wijfjes. Die komen iets later uit, en worden onmiddellijk besprongen door de mannetjes die op hen zitten te wachten. Eenmaal alle wijfjes uitgekomen zijn, mogen de mannetjes de rest van hun dagen spenderen met stuifmeel en nectar snoepen, voor eigen genot. Die hoor je dus niet klagen!
De wijfjes daarentegen beginnen als zot datzelfde stuifmeel te verzamelen en naar de buisjes of andere holtes van hun keuze te brengen. Wat een geroezemoes, al die heen en weer vliegende bijtjes! Bij ieder hoopje stuifmeel leggen ze een eitje, en ze metselen dat stuk van het buisje dan dicht met een laagje modder. Dat herhalen ze tot de buisjes helemaal opgevuld zijn, om dan aan een volgende te beginnen. Ze stoppen pas als ze er het bij(l)tje bij neerleggen!
In een paar maanden is alles voorbij. De opengebroken buisjes zijn weer opgevuld. Het bijenhotel is weer stil. De eitjes zijn uitgegroeid tot larfjes, die verpoppen en de volgende lente afwachten. De rest van het jaar, zomer, herfst, winter, liggen die slapend te wachten. Tien maanden wachten, om dan twee maanden ‘echt’ te leven. En wij maar klagen dat het leven kort is!
Als (àls) je dit natuurvertelsel leuk vond, klik je dan op het duimpje hieronder aub ? Of nog beter, schrijf je een reactie hieronder? Bedankt!
Weeral leerrijk verhaal geïllustreerd met topfotografie. Merci!
Dankjewel hoor Patrick ! Twee maanden lang bijna dagelijks staan fotograferen aan het bijenhotel, dan zit er af en toe wel eens een goeie foto tussen 🙂
Weer een prachtig natuurverhaal. Persoonlijk zou zo’n leven als metselbij mannetje me wel aanstaan. Denk eens aan, na wat gevaren trotseren volop van het leven genieten tot het zoete (nectar en zo) einde. Een bedenking, dat bijvoegsel: gehoornde, betekent dat hetzelfde als hoorndrager ??
Dankjewel Eric! En het was te denken dat je de voordelen van de man zou inzien!☺️ Enkel de vrouwtjes hebben trouwens hoorntjes, en zijn dus hoorndragers. Pas dus maar op!😁
Prachtige foto’s alweer, Maarten! Je staat daar niet bij stil, maar als je tien maanden moet wachten om twee maanden volop te leven.. Ik weet niet of ik daar voor zou kiezen. De bijtjes vinden dat wellicht oké, zoals hun natuur dat regelt.
Ook zo’n bijenhotelletje in de tuin hangen misschien.
Dankjewel Lydi! Ik kan een bijenhotel in de tuin ten stelligste aanraden, gedurende die twee maanden gegarandeerd kijk- en luisterplezier!
Wat een prachtig uitgebeeld verhaal van de gehoornde metselbij. Zijn alle foto’s van eigen hand? Heel knap!
Groetjes Ellen
Dankjewel Ellen! Alle foto’s van eigen hand, inderdaad!☺️