Geschatte leestijd: 2 minuten
Op van die zachte, zwoele zomeravonden, als de ondergaande zon heerlijk warm strijklicht door de bomen stuurt, dan wordt er van alles mogelijk. Dan krijgen alle bloemen en planten een warme gloed mee, die de omgeving in een mysterieuze sfeer dompelt. Op zo’n betoverende avond trof ik deze prachtige speerdistels in een verloren hoekje van een ruige weide.
Een doorsnee voorbijganger zou dit nochtans een verwaarloosde boel noemen. Zo’n stukje grond dat duidelijk niet onderhouden wordt en waar eigenlijk ook niets mee aan te vangen valt. Een plek waar de distels het hebben overgenomen…
Want distels hebben altijd iets controversieels. Iedereen vindt de bloemen best wel mooi, maar de stekels en die hardnekkige wortels zorgen voor weerstand. De speerdistel is dan nog de soort met de grootste en sterkste stekels. Waarschijnlijk daarom dat Schotland deze zeer weerbare plant als symbool heeft gekozen en op het wapenschild afgebeeld. Bij de Schotten moet je niet afkomen met een ijdele Franse lelie…
Als echte pioniers verkiezen distels verstoorde, voedselrijke grond, en je vind ze daarom op zo’n verloren plekjes waar de natuur haar plaats terug kan innemen. Dat zoiets kan, is op zich natuurlijk al fantastisch. Bovendien zorgen distels daar ook nog eens voor een waar kleurenfestijn dat heel wat bestuivers aantrekt. Een natuurbewuste wandelaar geniet ervan met volle teugen. Zie je wel dat er van alles mogelijk wordt?
Als (àls) je dit natuurvertelsel leuk vond, klik je dan op het duimpje hieronder aub ? Of nog beter, schrijf je een reactie hieronder? Bedankt!
’t Is eens iets anders dan een kriebelbeestje maar ’t is even fascinerend en mooi! Dank je!
Dankjewel hoor Mieke! Verandering van spijs doet eten hé 😊
Beste Maarten,
Toevallig sinds gisteren net terug van Schotland. Vooral veel Erica gezien in de Highlands (en dan bedoel ik niet de felbezongen heuveltjes van Erica…). Ze hebben daar iets met purper.
En ja ook Purple Rain…
Ha, cool Evertjie! Ja veel regen waarschijnlijk daar in Schotland, en daar kunnen distels precies wel goed tegen!😊
Nog eens een voorbeeld van natuurschoon waaraan we voorbijgaan omdat de stekels ons benauwen of omdat we de distel volgens de wet moeten verwijderen.
Ik moest bij de prachtige foto’s weer even denken aan de definitie van onkruid die een van onze kinderen moest leren: onkruid is kruid dat groeit waar de boer het niet wil…. Niet alleen de boer maar ook de wandelaar wil de distel liever niet nabij en toch heeft die een mooie kleur en structuur,Maarten
Dankjewel Lydi! Inderdaad een plant om niet te dichtbij te komen. De wetgeving werd enkele jaren terug wel versoepeld, wegens de belangrijke rol van distels in de biodiversiteit en omdat werd aangetoond dat de zaden zich maar enkele meters van de moederplant verspreiden. Enkel in de onmiddellijke nabijheid van landbouwgebieden moeten sommige soorten nog bestreden worden.
Hallo Maarten, je hebt helemaal gelijk. Je kijkt er vaak overheen en vindt het lastig als je wandelt waar distels staan. Het prikt best wel gemeen. De bloem is best wel mooi vind ik. Knap he van de natuur dat ze alles precies op de juiste plek kunnen laten groeien en bloeien. Daar kunnen wij nog veel van leren.
Grtjs. Ineke
Dankjewel voor de reactie Ineke! Ja, inderdaad, van de natuur kunnen we nog veel leren! 🙂