Geschatte leestijd: 2 minuten
Er spelen zich voortdurend drama’s af in de natuur. In het donker, geruisloos, zonder dat wij mensen er weet van hebben. Kleine, dagdagelijkse drama’s die eigenlijk gewoon deel uitmaken van de circle of life, maar daarom niet minder erg zijn.
Zo vond ik op een morgen dit karkas van een vuursalamander. De voorpoten waren dramatisch naar de hemel geheven. Het was duidelijk een wijfje, want ernaast lagen de eitjes afkomstig uit haar buik. De wijfjes trekken nu onder bescherming van de nachtelijke duisternis naar poelen en beken om er hun eitjes verspreid af te zetten. Maar de eitjes van deze vuursalamander zullen nooit uitkomen…
Bij vuursalamanders worden de eitjes al bevrucht voor de winter. Ze zijn ondertussen in de buik uitgegroeid tot larven die bij de ‘eileg’ onmiddellijk zullen uitzwemmen. Bij andere salamanders, en ook kikkers, gebeurt de bevruchting van de eitjes uitwendig, dus pas nadat ze al in het water zijn afgezet.
Vuursalamanders hebben maar weinig natuurlijke vijanden want ze zijn giftig. Maar deze moordenaar wist blijkbaar perfect wat ie deed. Alleen de zwart-geel gevlekte huid bevat gifklieren, en dus werd die vakkundig opengeknipt om enkel de voedzame borstspieren te verslinden. Dergelijk precisiewerk lijkt mij alleen mogelijk met een scherpe snavel, dus zal hier in het donker wellicht een uil hebben toegeslagen. Maar dat blijft giswerk.
De vuursalamander heeft zich duidelijk niet zomaar gewonnen gegeven. Afgerukte ledematen lagen in het rond, als bewijs van het gevecht. Maar tegen een grote, hongerige uil kon ze niet op. Die moet ook eten natuurlijk. En die maakte er geen drama van!
(beelden van februari 2024, Oost-Vlaanderen)
Als (àls) je dit natuurvertelsel leuk vond, klik je dan op het duimpje hieronder aub ? Of nog beter, schrijf je een reactie hieronder? Bedankt!
Je had ook als titel kunnen aangeven ‘niet voor gevoelige kijkers’, Maarten.
Zo gaat het wel in de dierenwereld natuurlijk. Wat een vondst alweer en mooi in beeld gebracht. Al is het zonde van de eitjes…het zij zo. Volgende keer een minder deprimerend vertelsel misschien 🤔
Hartelijk dank Lydi! Het was inderdaad eens een “harder” natuurvertelsel, volgende keer tover ik weer een glimlach op je gezicht!
Klinkt en ziet eruit als een goedgedocumenteerd TR-rapport van een post mortem schouwing met alleszins boeiende suggesties over deze dramatische dood.
Dankjewel hoor Etienne! Ja het blijft gissen wat er nu juist gebeurd is…
Kan zeker hoor! De enige waarnemingen van predatie door vogels betreffen eigenlijk… fazanten! Dankjewel voor je reactie!
De natuur lijkt soms ook zo hard maar hier is nooit sprake van zinloos geweld.
Toch kan ik niet goed naar natuurfilms kijken want ik heb altijd een verdrietig gevoel als een dier zijn/haar prooi te pakken krijgt.
Fijne zondag.
Groetjes Ellen
Ja het is hard hé Ellen. Ik was ook redelijk onder de indruk moet ik toegeven… Ook nog een fijne zondag!
Hoi Maarten
Tja de natuur is erg liefdevol en meedogenloos: de tegenstellingen van het leven. Wel een dramatisch filmpje hoor. Zo zielig. Deze salamander heeft vast gevochten voor zijn levensbehoud. Zou er toch geen leven meer zitten in de eitjes? Erg goed en mooi op beeld gezet Maarten. Fijne zondag nog.
Groetjes,
Ineke
Hartelijk dank voor de reactie Ineke! De eitjes waren nog niet volgroeid, dus helaas. Ook voor jou nog een fijne zondag!