Geschatte leestijd: 2 minuten
Op de Kalmthoutse heide, in de toren aan het Stappersven, staat een koppeltje te zoenen. “O baby, wat smacht ik toch naar jou”, hoor ik het meisje zachtjes fluisteren. Ik stap snel voorbij, mijn hoofd afgewend, want ik wil niet storen of nieuwsgierig lijken. Ik ben hier trouwens voor de natuur.
Zoals meestal raak ik niet ver. De eerste boomstronk is voldoende om me te laten halthouden. Want de stam is volledig bedekt met rood bekermos, een typische soort van zanderige heidegebieden, en daar kan ik moeilijk overkijken.
Bekermossen zijn korstmossen die beker- en takvormige structuren vormen waarop de sporen in hoopjes groeien. Ze hebben hun geelachtige kleur te danken aan usninezuur. Korstmossen bevatten heel wat usninezuur, en het is nog niet heel duidelijk waarom precies. Het zou kunnen beschermen tegen ultraviolette straling, en korstmossen staan inderdaad wel meestal bloot in de zon.
De bittere smaak zou dan ook nog eens kunnen beschermen tegen vraat. Door de antibacteriële werking wordt usninezuur gebruikt in heel wat cosmetica, tandpasta, deodorant en zonnecrème. In ieder geval contrasteert het geelgroen prachtig met de rode sporenhoopjes.
Naargelang de soort bekermos nemen de sporenhoopjes allerlei vormen en kleuren aan, en bij rood bekermos zijn die dus rood, langwerpig en ingesnoerd. Sommige zien er uit als de volle lippen van een pruilend mondje.
Maar wacht eens! Is het nu mijn verbeelding, of wat hoor ik daar opnieuw fluisteren? Ik hou mijn oor wat dichterbij… “O baby, wat smacht ik toch naar jou!” Het gefluister dreunt oorverdovend door mijn kop, komt binnen als een donderslag. Met een schok val ik achterover, en maak dat ik wegkom! Ik ben hier wel voor de natuur hé!
Als (àls) je dit natuurvertelsel leuk vond, klik je dan op het duimpje hieronder aub ? Of nog beter, schrijf je een reactie hieronder? Bedankt!
Mooie foto’s voor de start van het jaar.
Merciii
Hartelijk dank Jan! We zijn weer vertrokken!
Dat usninezuur zit waarschijnlijk ook in de lippenstift van die pruilende mondjes…
Dát is nu eens goed gezien Etienne, dat ik daar niet zelf op ben gekomen!
Opnieuw weer eens een mooi verhaal, ik hoor ze hier van ver al smakken.
Haha, dankjewel hoor Anny, niet te luidruchtig hoop ik?!🤣
Prachtig verhaal met liefde letterlijk en figuurlijk geschreven. Er is een romanticus in je verscholen toen je dit verhaal schreef. Mooi om zo het nieuwe jaar te beginnen.
Groetjes Ineke
Hartelijk dank Ineke! De romanticus in mij heeft de zoenlippen opgemerkt, en de humorist in mij heeft het vertelsel verzonnen!😊
Wat een prachtige foto’s alweer om het nieuwe jaar in te beginnen,Maarten.
Het lijkt me een hele uitdaging om rond Valentijn nog een gelijkwaardig verhaal te creëren met tuitende lippen die zomaar in de natuur te vinden zijn.
Op dit prachtige mos zal ik in Kalmthout nog beter letten nu.
Dankjewel hoor Lydi! Ja, ik had het vertelsel misschien beter bewaard tot Valentijn, maar kon niet wachten om te delen!