Geschatte leestijd: 2 minuten
Oranjetipjes zijn echte gewoontedieren. Zeker de mannetjes dan. Ze vliegen altijd dezelfde rondjes over hun territorium, op jacht naar vrouwtjes, en hopen dan maar dat ze die stomweg tegenkomen. Wat blijkbaar lukt, want die vrouwtjes zijn ook honkvast. Zo kwam ik ooit een mannetje tegen dat voortdurend rondjes draaide rond een klein perkje. Het zijn snelle fladderaars, ze zitten geen seconde stil. Nadat ik er een tijdje achterna gehold was en ie me dus letterlijk driemaal om de tuin geleid had (heb je ‘m?) besloot ik gewoon te wachten tot hij weer langskwam en op diezelfde bloem landde. Bingo! Zo voorspelbaar zeg!
En zo vind ik ze gewoonlijk ook ’s morgensvroeg vaak op dezelfde plaatsjes, bedekt met dauwdruppels, als ze nog aan het ontwaken zijn. Ze zoeken steevast een pinksterbloem op, wat ook de waardplant is voor de rupsen en waar de vrouwtjes eitjes op leggen. Ook look-zonder-look en nog een paar andere kruisbloemigen zijn waardplanten. Maar zelfs de mannetjes slapen op diezelfde bloemen, en -kwestie van gewoonte- meestal zo een beetje aan de rand van het veld.
Uit gewoonte zoek ik ze daar ook op, ergens in mei, in de grote velden pinksterbloemen in de Damvallei. En nee, ik vind er niet altijd. Er is ‘gewoon’ een grote portie geluk mee gemoeid. Want niet alleen zijn ze maar iets groter dan één bloempje, met de vleugels dicht lijken ze in het beste camouflagepak gehuld. De opvallende oranje tippen van het mannetje zijn dan plots niet meer zo opvallend. Je kijkt er zo over. En ze vliegen normaal wel in april en mei, maar dit snelle voorjaar was het begin mei al voorbij. Daar stond ik dan met mijn vastgeroeste gewoonten, veel te laat in mei. Gelukkig was er nog… die portie geluk!
Als (àls) je dit natuurvertelsel leuk vond, klik je dan op het duimpje hieronder aub ? Of nog beter, schrijf je een reactie hieronder? Bedankt!
Heerlijk mooie foto’s . Heb zelf eens ’n Oranjetip achtervolgd over ’n afstand van zo’n 100 meters zonder succes. Van een lastige klant gesproken !
Dankjewel hoor Eric! Ja, en ze vliegen snel hé! Achtervolgen is dan wel weer goed voor de conditie! 🙂
Als een zonnestraaltje komen ze weer binnen, jouw foto’s.
Bedankt om telkens weer een extra deurtje te openen van die fantastische ‘wilde’ schatkamer.
Dat is heel fijn om horen Annemie, dankjewel!
Prachtige foto’s alweer, Maarten! Soms vraag ik me ook wel af wanneer je al die mooie plekjes aantreft. Voor dag en dauw op zoek naar zulke adhd- vlinders…. Je moet er wat voor over hebben! Met succes lijkt me. Merci voor je volgehouden actie!
Dankjewel hoor Lydi! Ja, ik moet nog wat wennen aan dat vroege opstaan, maar verder is het heel motiverend om dan in alle rust en stilte beestjes en plantjes te kunnen fotograferen… als ik ze vind dus! 🙂