Geschatte leestijd: 2 minuten
Ik heb weer wat uitgestoken! Gans onze tuin stinkt naar de koeienstront. We wanen ons hier echt op het platteland, maar dan helaas niet wegens de weidse zichten… En daar komen natuurlijk strontvliegen op af. Dat komt ervan als je versgemaaid gras in de composthoop duwt!
Want door het goeie weer deze zomer dienden we ons gras regelmatig te maaien. Om het allemaal in het compostvat te krijgen, heb ik het daarom maar goed aangedrukt. Maar dat was dus niet slim. Het aangedrukte gras is veranderd in een slijmerige, stinkende brij. Het lijkt nog het meest op koeienvlaai, en het ruikt alleszins ook zo!
Dat is natuurlijk de strontvliegen niet ontgaan. De mensen spreken vaak in het algemeen over ‘strontvliegen’, maar het is echt een aparte soort die normaal niet in ons stadstuintje zit. Met hun gevoelige reukorganen kunnen ze het nu van kilometers afstand feilloos terugvinden. Alleen vinden ze niet wat ze zoeken. Koeienvlaaien zijn er hier niet. En dus zijn de strontvliegen al snel weer weg.
Jammer, want ik heb het altijd een opvallende verschijning gevonden. Het mannetje is goudblond en het wijfje is eerder kopergroen van kleur. Maar wat ik speciaal vind, is dat ze er zo netjes uitzien, terwijl ze nochtans ganse dagen vrolijk op koeienvlaaien rondtrippelen. En de maden leven dan nog eens in die vlaaien zelf.
Vanuit de stinkende stront komt er dus toch zo’n proper beestje naar boven gekropen. Daarmee doen ze mij altijd denken aan de lotusbloem, die om dezelfde reden het symbool is van zuiverheid in het boeddhisme: vanuit de vuile modder rijst er een maagdelijk wit-roze bloem tevoorschijn. Het contrast kan nauwelijks groter zijn. Maar dan vind ik strontvliegen nog wat straffer, want ze doen niet anders dan in de stront ronddretsen en toch blijven ze er pasgewassen uitzien!
Het is nu niet speciaal om strontvliegen te zien dat ik onze tuin naar stront heb doen ruiken. Maar ondertussen wanen we ons hier wel tussen de koeien op het platteland. Kom dat tegen, zo midden in de stad!
Ik voel mij geïnspireerd om zelf op de stront te lopen en proper te blijven… mag ik je schoenen eens lenen, Maarten? Je weet wel, die goeie. (prachtige foto’s)
Haha, grappig, en blij te horen dat je geïnspireerd wordt, Olivier. Bedankt! En de schoenen staan ter beschikking !
Schone beestjes, en op vlaaien nog mooier. Een tip voor het grasmaaisel, indien er wat onkruid wordt gewied kun je een dun laagje gras leggen op de plaatsen waar dit is gedaan. Blijft dan tijdje iets minder kruidenrijk….en is beschutting voor nog meer beestjes.
Dat vind ik ook Wim, hele mooie beestjes! Bedankt voor de tip, we leggen al heel wat gras tussen de planten en rond de composthoop maar doordat we een nieuwe pelouze hadden die heel hard groeide raakten we deze zomer niet alles meer kwijt. Vandaar dat ik deze ‘briljante’ ingreep deed 🙂 Veel groetjes!
Vreemd dat die strontvliegen naar je composthoop gaan, zouden ze zich zo laten misleiden, het ziet er wel even smerig uit dan een echte koeievla, maar misschien is de geur van rottend gras een trigger? In koeievlaaien zitten ook veel rottende grasresten…
Inderdaad Anny, volgens mij kwamen ze af op de geur om dan vast te stellen dat er geen koeienvlaaien te bespeuren waren. Maar dat hadden ze wel snel door hoor! 🙂
schitterende foto’s maarten!
Dankjewel Maarten, blij dat je ervan kan genieten!
Het zijn inderdaad mooie diertjes die we reeds lang niet meer in onze omgeving zien. maar ik denk dat het hun pootjes zijn die er belabberd uit zien.
Ik heb in onze compostbak hetzelfde verschijnsel gehad echter zonder strontvliegen.
Het is een mooi verhaal uit het werkelijk leven. Dank, het was mooi.
Emiel
Bedankt Emiel! En blij te horen dat ik niet de enige ben die zo ‘slim’ is ! (haha). Groetjes, Maarten
Filmisch en plastisch, net ’the fly’
Haha, bedankt Evertjie, en ik hoop dat je dan het vertelsel bedoelt en niet de auteur! 🙂 Groetjes, Maarten
Hey Maarten,
Het verhaal doet me denken aan de periode toen ik ook in jullie buurt woonde. Toen ik op een zalige zomeravond mosselen serveerde in mijn stadstuintje vond de plaatselijke zwerm strontvliegen het ook hóóg tijd voor een dinnertje. De situatie was zo onsmakelijk, ze waren echt met veel, dat we de potten gewoon buiten hebben laten staan en zelf binnen gevlucht zijn, met de wijn uiteraard, en dan maar aan het nagerecht zijn begonnen… Ik heb een tijdje geen mosselen meer moeten hebben, maar mogelijk hebben de strontvliegen ons gered van een portie slechte mosselen?
Hahaha, grappig verhaal Kristel ! Maar was het echt zo erg dat de mosselen naar koeienstront stonken ? Ik had nog moeten toelichten in mijn vertelsel dat de naam strontvlieg echt heel specifiek voor deze ene soort is, en die zitten normaal niet in de tuin maar dus op het platteland waar ze koeienvlaaien vinden. Ik heb het vertelsel aangepast om te verduidelijken. Bedankt voor de reactie, en vele groetjes! Maarten
Hé Maarten, neem als het past eens een kijkje in het begijnhof van Sint-Amandsberg, op een boogscheut van je deur. Daar vindt je koeien met bijhorende vlaaien en vliegen midden in de stad. (Of dan toch midden in stedelijk gebied) Misschien komen jouw beauty’s van daar?
Ja, wie weet, ik zal eens moeten gaan kijken! Bedankt voor de tip!
Prachtige foto’s alweer!
Dankjewel, Nali ! Ik vind die beestjes zo fotogeniek dat ik een strenge selectie heb moeten maken van al mijn foto’s (zie “meer foto’s”). Groetjes, Maarten