sluipend

Geschatte leestijd: 3 minuten

Verdoofd of onverdoofd slachten, is dat ‘de vraag van vandaag’? Serieus? Amai, wat staan we toch veraf van de natuur. Want daar is er geen plaats voor medelijden. Integendeel, durf ik zelfs beweren, in de natuur wordt helemaal geen rekening gehouden met de pijn van het slachtoffer van dienst. De overwinnaar doet wat hij wil, zonder het minste greintje mededogen.

Kijk maar eens naar deze sluipwesp. Denk nu niet dat sluipwespen genoemd werden naar sluipmoordenaars. Sluipmoordenaars besluipen je en helpen je vanop afstand met één welgemikt headshot het hoekje om. Een snelle dood. Sterven door een sluipwesp verloopt juist tergend traag. Sluipend traag. En ze confronteren hun slachtoffers. Ze strijden met open vizier want ze weten dat ze altijd winnen, en dat weten de slachtoffers ook. Die rennen of vliegen voor hun leven bij het zien van een sluipwesp die het op hen gemunt heeft. Kevers, sprinkhanen, zelfs spinnen, die toch zelf ook weten wat moorden is, zijn volkomen in paniek.

Zelfs spinnen, die toch zelf ook weten wat moorden is, zijn volkomen in paniek.

Heb je ooit al eens een spin angstig zien weglopen? Maar ik bedoel dan echt paniekerig, overal onderdoor of bovenop kruipend, chaotisch heen en weer rennend, zonder ooit te stoppen? Dan kan je er gif op innemen (en dat is hier misschien een misplaatste uitdrukking) dat ze wordt achtervolgd door een ‘spinnendoder’. Haar laatste (bewuste) seconden bestaan uit pure angst. Alsof ze weet wat haar te wachten staat. En dat is dan ook vreselijk.

Want sluipwespen zijn parasieten. Met hun angel steken ze de prooi, die bijna onmiddellijk verlamd is. Het gif is verlammend, maar tegelijkertijd pijnlijk omdat het ook moet dienen tegen de vijanden van sluipwespen. Wetenschappelijk onderzoek stelt dat het gif van (sluip)wespen tot het pijnlijkste ter wereld behoort. Dus pijnlijker dan slangen- of spinnengif! Daarentegen is het gif niet zo, eh, giftig. Niet dodelijk. Dat is ook de bedoeling: de prooien mogen niet sterven. Niet onmiddellijk tenminste.

De prooien mogen niet sterven. Niet onmiddellijk tenminste.

Want ze slepen die mee naar hun holletje en leggen een eitje in de nog levende prooi. De larve die uit het eitje komt, vreet het verlamde insect van binnen op. Maar dat moet dus verschrikkelijk zijn in vergelijking met verdoofd slachten! Verdoofd opgeknabbeld worden, dat is het! Pas op einde worden het hart en het zenuwstelsel weggeknabbeld, zodat het slachtoffer zo lang mogelijk levend en dus vers blijft. Net zoals in die films over aliens, die daar trouwens op geïnspireerd zijn. Kan je je voorstellen hoe dat moet voelen? Het besef dat er iets aan jou vreet (maar dan letterlijk!) ? En de pijn dat dat moet meebrengen? Ik mag er niet aan denken… Maar dit is werkelijkheid, en gebeurt hier alle dagen, als de normaalste zaak van de wereld, zomaar in de natuur rondom ons.

Na de verpopping ‘sluipen’ de pasgeboren sluipwespjes uit de prooi. Vandaar de naam. Waren het ‘maar’ sluipmoordenaars. Verdoofd slachten? Laat me niet lachen!

---

Andere vertelsels over sluipwespen: live kills! (over de bijenwolf) en bezoek (over de goudwesp)