Zelfs voor straatgras kan het leven een sprookje zijn. Hoe mooi het staat te blinken in de ochtendzon, bedekt door smeltende sneeuw en toch zo frisgroen, dat is toch pure magie? Maar die glorie, dat is iets waar straatgras voor moet vechten. Net zoals Assepoester wordt straatgras maar gewoontjes gevonden, en zelfs zoveel mogelijk geweerd. …
Een leven als een sprookje Lees meer »
Dierbare parochianen, Vandaag zou ik even met jullie willen stilstaan bij de onverschilligheid die ons mensen zo eigen is. Onverschilligheid die ontstaat uit luiheid en leidt tot nog meer luiheid. En ledigheid, dierbare parochianen, is het oorkussen van de duivel. Het is onverschilligheid dat ons doet voorbijgaan aan het belangrijkste in het leven, en dat …
De parabel van de onverschilligheid Lees meer »
De moerassprinkhanen in de Bourgoyen opereren als een uitvarende oorlogsvloot. De wijfjes zijn de vliegdekschepen. Het zijn plompe, zware dieren, die hun vleugels nauwelijks uitslaan en dan ook niet zo ver springen. Ze kruipen liever, en slepen langzaam hun gewicht over bodem en planten op zoek naar nieuwe voortplantingsgebieden. De mannetjes zijn de vliegtuigen die …
Ga daarmee naar de oorlog! Lees meer »
In het zand van de Ginkelse heide ben ik een blauwtje opgelopen. Het stond verscholen tussen het gras, en ik had er helemaal overgekeken. Het bloempje was nochtans hemelsblauw! En ik liep zoals altijd wel ‘met mijn hoofd in de grond’, maar toch keek ik over het blauw. Tot ik er mijn voet opzette, en …
Ben ik me daar een blauwtje gelopen! Lees meer »
Straf mij maar eens goed. Stuur me maar eens een eentonig grasveld in, met alleen maar gras, en waar verder niets te beleven valt. Een veld zonder beestjes, zonder bloemen, zonder fun. Hoe saai klinkt dat niet zeg! O, wat een straf! Dat is alsof je me met de vossenstaart zou geselen, zoals dat wel …
Best een milde straf Lees meer »
