Het virus heeft me te pakken!

Geschatte leestijd: 2 minuten

Ik ben met geen stokken meer binnen te houden. Het is ongelooflijk hoe het fotografievirus mij te pakken heeft. Een ander virus houdt me gans de werkweek binnen, maar in het weekend moet ik echt wel naar buiten. Het mag vriezen, sneeuwen, hagelen, dat kan me allemaal niet bommen, ik wil fotograferen. Buiten. In de natuur.

Ik kan nochtans niet goed tegen koude. Mijn handen verkleumen veel te snel. En die heb je wel nodig om een fototoestel te bedienen, daarvoor moet ik ook nog eens mijn dikke handschoenen uitdoen. Dat is pas pijnlijk in deze kou, het is echt afzien. Maar mijn virus dwingt me te gaan fotograferen.

hazelaarstruik in bloei

Zo ging ik opzoek in het Rozenbroekenpark hier in de buurt. Het is gekend voor de vele hagenrijen, overblijfsels van vroegere volkstuintjes, en in de zomer staat het vol met wilde bloemen, wat het voor mij tot een van de mooiste parken van Gent maakt. Er zijn ook nog vele verborgen hoekjes en kantjes, mooi afgeschermd door de hagen. En al rondzwervend kwam ik terecht in een stukje waar ik nog niet eerder geweest was. Een echt bos. Klein, maar wel met hoge, volgroeide bomen, geklemd tussen de open speelruimte en de stadsbebouwing rondom. En op de rand ervan kwam ik deze hazelaars tegen. 

Hazelaars zijn typisch struiken van de bosrand. Ze kunnen redelijk veel schaduw verdragen, maar ook zon. En als kleine struik tussen hun hoge broers de bomen zouden ze te weinig licht krijgen, dus zoeken ze zich een plekje aan de rand. En ze bloeien nu, in deze koude!

De mannelijke katjes zijn opvallend geelgroen gekleurd, en hangen massaal in de wind te bungelen om zo hun pollen te verspreiden. Ze geven de struiken een ronduit feestelijke aanblik. En daartussen zitten ook de vrouwelijke bloempjes. Die zijn veel minder opvallend, totdat je ze van dichtbij bekijkt. Knalrood zijn ze. En pas op, het zijn niet de bloemblaadjes die zo roodgekleurd naar buiten steken, maar de stijlen, je weet wel, de steeltjes waar de stampers van bloemen op staan. Iedere stijl leidt naar een vruchtbeginsel waaruit er een hazelnoot kan groeien.

De hazelaar bloeit voor hij bladeren krijgt. Het is dus een zogenaamde naaktbloeier. Staat die struik daar dus even vrolijk te bloeien in z’n nakie zeg. Brrr, en dat in deze koude, daar kan ik niet tegenop hoor! Met of zonder virus!


10 gedachten over “Het virus heeft me te pakken!”

  1. jammer dat ik niet meer in Gent woon ,maar zodra ik er nog eens kom bezoek ik dat park.
    Alweer bedankt voor deze mooie foto’s en weetjes .Extra zelfs want als echte koukleum weet ik heel goed hoe snel je vingers het kunnen laten afweten in de kou.

    1. Zeker doen hoor Annemie, best zo rond mei, dan staan al die wilde bloemen in bloei! En bedankt voor het medeleven, vandaag ook weer afgezien in de sneeuw… 🙂

  2. Ook hier…nog nooit die rode bloempjes gezien, foei.
    Nu moet ik wel op zoek naar hazelaars want die staan niet in mijn tuin.
    Hartelijk dank voor de info.

  3. Prachtig lichtspektakel, die bloeiende hazelaar. De rode bloempjes zag ik nog nooit maar vanaf nu ga ik er wel op letten.

  4. Dankjewel voor de info, Maarten! In onze tuin staan op dit moment ook hazelaars te bloeien maar nog nooit heb ik de vrouwelijke, rode bloempjes opgemerkt. Morgen, als het weer licht is, op expeditie in eigen tuin!

Laat een reactie achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.