Geschatte leestijd: 2 minuten
Onverstoorbaar banen vuursalamanders zich ’s nachts een weg over de vochtige bosbodem. In het najaar gaan ze op zoek naar geschikte partners en daarvoor moet al de rest wijken!
De mannetjes staan dan vaak op de uitkijk, hun hoofd opgericht en hun neusgaten gesperd, om de geur van elk naderend wijfje op te vangen en tegelijkertijd hun territorium te verdedigen. Ze zoeken daarvoor graag hogere plekjes op, zoals boomstronken of de voet van de oude eiken en beuken die hun levensomgeving vormen. Maar vaak staan ze ook gewoon bovenop de dikke bladerlaag die zich in de herfst vormt.
Ze verwachten op zo’n momenten niet dat er ook andere spelers komen opdagen, zoals een nieuwsgierige fotograaf. Als dat dan toch gebeurt, schiet hun reptielenbrein in actie. Dat kent maar drie mogelijke reacties: vechten, vluchten of bevriezen.
Tegen zo’n grote fotograaf beginnen ze niet te vechten. Meestal blijven ze eerst doodstil staan, bevroren, en zich duidelijk afvragend wat voor raar beest dat toch is. Al snel wordt die gedachte voor hun brein ondraaglijk, en proberen ze weg te kruipen, te vluchten dus.
Maar als ze vóór of op een boomstam zitten, dan lijkt de veilige bladermassa plots zo ver weg. Sommige beginnen dan domweg de boomstam op te kruipen, omhoog en weg van de bedreiging. Alleen leidt hun vluchtweg tot nergens: vuursalamanders zijn nu eenmaal geen eekhoorns, en hun klauwen haken af op een loodrechte boomstam.
Ze vallen dan domweg terug op de bladerlaag, waarin ze zich snel wegsteken. Omdat fotografen vaak de kwaadste nog niet zijn en zich beperken tot het schieten van plaatjes, biedt deze tactiek dan toch nog uitkomst. Een reptielenbrein kan dus zelfs voor deze amfibieën nog nuttig zijn. Zolang ze maar niet beginnen vechten!
Dag Maarten,
De vuursalamander, één van mijn lievelingsdieren, ik heb speciaal een vijver aangelegd voor salamanders, zonder vissen welteverstaan.
Intussen wonen er alpenwatersalamanders en kleine watersalamanders tot grote vreugde van de reiger en de (sommige jaren) ijsvogel.
Maar dat is de natuur, eten en gegeten worden. Er zitten ruimschoots waterplanten in de vijver zodanig dat er genoeg kunnen ontsnappen aan het oog van de hongerige vogels 🙂
Een vuursalamander spotten staat op mijn verlanglijstje, ooit eens op een nachtelijke wandeling meegegaan specifiek voor de watersalamander, maar hij had geen goesting om zich te tonen.
Gelukkig neemt een geduldige fotograaf (jij dus) de tijd om foto’s te nemen EN te verspreiden.
Dank Maarten!
Met de feesten in zicht wens ik jou prettige Feesten toe.
Greets
Jan
Hartelijk dank voor de uitgebreide reactie Jan! Ja voor de vuursalamanders moet je inderdaad ’s nachts op pad. En salamanders in de tuin is iets waar ik alleen maar kan van dromen met ons ommuurde stadstuintje! Ook voor jou alvast prettige feestdagen!
Leerrijk en prachtige foto’s. Het wordt hoog tijd dat dieren in het algemeen leren niet meer te vluchten wanneer een goedmenend (natuur)fotograaf de lens naar hen richt.
Haha Etienne, ja dat zou het allemaal heel wat makkelijker maken, als alle dieren mooi stil zouden blijven zitten. Maar ook veel minder spannend natuurlijk…. Dankjewel!
Prachtig verhaal Maarten. Wat een mooi diertje. Zo heeft elk diertje een denkvermogen. Mooi he. En wij, de mens, dat moois almaar meer vernietigen ( gedeeltelijk onbewust), fijn dat je ons hier keer op keer bewust van maakt met verhalen erover. Zo leeft alles wat leeft op een positieve manier van kennis hierover vergaren door. Dank je wel… Voor jou en je geliefden voor straks een mooie kerst en een gezond, 2023 met veel nieuwe verhalen.
Hartelijk dank Ineke, wat een mooie woorden! Ook voor jou en je naasten alvast een prettig jaareinde!
Alle respect voor dat reptielenbrein .Ondanks het etiket ‘homo sapiens’ , neem ik in paniek ook niet altijd de verstandigste beslissing. Ik voel dan ook een bescheiden empathie voor dit mooie wezentje.
Alweer bedankt om te bemiddelen bij de kennismaking.!
Inderdaad Annemie, wij zitten als mensen zelf ook nog ‘opgescheept’ met restanten van dat reptielenbrein. De verwantschap is er dus!
Leuke weetjes, prachtig beestje en dito foto’s.
Weeral fijn om te lezen!
Dankjewel hoor Lydia, altijd fijn om te horen!
Prachtige foto’s Maarten!
Ik heb zo’n salamander nog niet zelf mogen zien in het wild.
Groetjes Ellen
Dankjewel hoor Ellen! Ja ze zijn superzeldzaam en je moet er ’s nachts voor op pad, dus niet zo evident om te spotten!