Geschatte leestijd: 2 minuten
Alles slepen ze naar hun nest. Dode takjes en twijgjes natuurlijk, die kan je altijd gebruiken om het nest te verstevigen en te isoleren. Maar ook en vooral vers vlees voor de eeuwig hongerige larven. Hoe groter de nesthoop, hoe beter de isolatie en hoe meer uitbreidingsmogelijkheden voor kinderkamers, maar al die kindermondjes moeten natuurlijk ook gevoed worden.
In hele hordes stropen bosmieren daarom voortdurend het bos af, en als echte roofdieren grijpen ze alles wat loszit of -loopt. Mieren zijn vleeseters, ze gaan op zoek naar eiwitten en dan vooral in de vorm van insecten omdat ze die nu eenmaal aankunnen. Maar die laten zich daarom niet altijd zomaar doen!
Zo was deze behaarde rode bosmier bezig een andere werkster te verslepen. Wellicht uit hetzelfde nest en dus een zus, stiefzus of verre nicht, want bosmieren hebben meerdere koninginnen en die kunnen door verschillende darren zijn bevrucht. Het beestje was nog niet eens dood, maar werd toch als voldoende verzwakt bevonden om reeds als larvenvoedsel in aanmerking te komen. Zo meedogenloos zijn die mieren! Maar het is natuurlijk wel de ultieme recyclage…
Het arme zusje greep zich onbeholpen vast aan alles wat ze onderweg tegenkwamen, maar het mocht niet baten. De eerlijke vinder gaf niet op. Trekken, sleuren, keren, duwen,… alles werd uit de kast gehaald om het (letterlijk!) levende verse brokje toch maar in het nest te krijgen, ook al bleven ze keer op keer steken. Het moet gezegd dat ik onder de indruk was van zo’n doorzettingsvermogen!
In deze tijden is er terecht meer en meer aandacht voor recyclage en circulaire economie, en we zouden daarin beter ook wat meer doorzetten. Maar of we daarin zo ver moeten gaan als de bosmieren? Brrr, vreselijk, ik mag er niet aan denken!
Als (àls) je dit natuurvertelsel leuk vond, klik je dan op het duimpje hieronder aub ? Of nog beter, schrijf je een reactie hieronder? Bedankt!
Deze werkwijze is echt “lean”. Overbodige tussenstappen van slachten, conserveren, … uitgeschakeld. Verser en sneller op je bord dan dit vind je het niet. En ja, zij hebben het al langer begrepen, insecten zijn dé eiwitbron van de toekomst.
Bedankt Maarten om dit heerlijke recept met ons te delen.
Evertjie
Dankjewel voor deze nuchtere analyse Evertjie! De bosmieren zijn dus superefficiënt, en klaar voor de toekomst!
de ijverige beestjes en wat ze al niet mee kunnen slepen is verbazend soms als je hun “gewicht” ziet en de prooi die ze mee kunnen slepen.
Inderdaad Ellen, echt indrukwekkend! Bedankt voor de reactie!
De mierenwereld en hun recyclage, werkelijk een prachtig stukje ‘natuurgeweld’.
Mooie vertelling alweer bij prachtige foto’s, waarvoor dank Maarten.
Hartelijk dank Lydi! Ja, het gaat er daar ‘geweldig’ aan toe, inderdaad!
Hoi Maarten.
Wat een mooi verhaal weer waarin je je eigen fantasie een rol in laat spelen. Zoals je ongetwijfeld al hebt geconstateerd is er geen twijfel mogelijk dat alles terug te leiden is naar moedertje natuur. Zo ook het gedrag van ons mierenhoopvolkje. Ik denk zelfs dat het mensenvolk nog veel gemener is dan de mieren, of is dat onze natuur?
Dankjewel hoor Ineke, ik ben echt blij dat je dit vertelsel ook leuk vindt! Ik vind mieren heel fascinerend maar niet iedereen denkt er daarom zo over hé! En je hebt gelijk, mieren kunnen eigenlijk niet gemeen doen, ze volgen alleen maar hun natuur.