Geschatte leestijd: 2 minuten
Deze grote snuittordoders slepen alsmaar snuitkevers aan. Daarin zijn ze gespecialiseerd, en dat lukt ze blijkbaar goed. Ze vangen ze bij de vleet, aan snuitkevers is er duidelijk geen gebrek. Maar die diertjes leven ook graag natuurlijk.
Snuittordoders maken holletjes in de grond, waarin ze de snuitkevers opbergen als voedsel voor de larven die zullen uitkomen uit de eitjes die ze erbij deponeren. Ze doen dat op open plekken van niet te los zand, en die vind je nog het meest op een wandelpad. En dan trapt er al eens een voorbijganger op zo’n holletje natuurlijk. Het eerste wat een snuittordoder dan moet doen bij thuiskomst is haar holletje herstellen, en daarvoor leggen ze de gevangen snuittor aan de kant, dat werkt handiger. Soms hebben ze er veel werk aan, soms geven ze het op, soms realiseren ze zich dat ze aan het verkeerde holletje aan het werken zijn, enfin, het zorgt duidelijk voor de nodige stress.
Maar hoe dan ook, als ze klaar zijn, dan vliegen ze gewoon weg, om … een nieuwe snuitkever te gaan vangen! Het is alsof ze de weggelegde snuitkever niet meer zien, ze kijken erover of ie niet bestaat! Waarschijnlijk nemen ze niet het risico dat er ondertussen een ander eitje op de kever werd gelegd. Hun instinct drijft hen alleen pasgevangen kevers te gebruiken. Aan de openingen van de holletjes zie je daardoor verschillende achtergelaten kevers liggen.
En dat terwijl de snuitkevers vaak nog niet eens helemaal dood zijn. Met trillende sprieten liggen ze te zieltogen, in de bakkende zon, met de poten in de lucht, zoals ze achtergelaten werden. Het is alsof je ze hoort bedenken of het nu echt dat maar is waarvoor ze genekt werden. Nu sterven ze eigenlijk voor niets. Wat een verspilling zeg!
Als (Ã ls) je dit natuurvertelsel leuk vond, klik je dan op het duimpje hieronder aub ? Of nog beter, schrijf je een reactie hieronder? Bedankt!
Waar blijf je ze uithalen?
Nog nooit gezien.
Super bedankt
Jan
Haha Jan, daarvoor volstaat het om ‘met de kop in de grond’ te lopen! Waardoor ik waarschijnlijk veel andere dingen mis 😀. Bedankt!
Prachtig mooie foto’s van moordlustige beestjes.
Volgens mij een ongelijke strijd tussen
snuittordoder en kever.
Ik kreeg warempel meelij met de grijze kever.
Heel mooi verhaal!
Heel erg bedankt Mieke! Ja, een ongelijke strijd, tegen zo’n sterke wesp kunnen de snuitkevers niets beginnen, behalve zich wat meer voortplanten… 😊
Dank Maarten voor de mooie foto’s en filmpjes.
En ja, telkens een mooi vertelsel waardoor ik scherper naar kleine zaken in de natuur kijk!
Martine
En jij bedankt voor de reactie Martine! Blij te horen dat je steeds meer oog hebt voor het kleine! 🙂
Hoe ingenieus zit de insectenwereld toch in mekaar!
Jammer van die ‘energieverspilling’ soms toch wel van deze kleine dierensoorten.
Als ik op een wandelpad ooit nog eens zulke holletjes vind, dan weet ik tenminste van welke diertjes ze komen. Merci Maarten
Dankjewel hoor Lydi, steeds weer blij te horen! Opgelet, er zijn nog andere beestjes die van die holletjes maken, kwestie dat er nog genoeg natuurvertelsels kunnen volgen, nietwaar! 🙂 Veel groetjes, Maarten
Wat een prachtig verhaal. Zo zielig voor de achtergelaten zieltogende snuitkever he. Echter ook hierbij laat de natuur ons zien dat alles een reden heeft, zowel van hun bestaan als het zieltogende. Mooi weergegeven Maarten.
Dankjewel voor de reactie Ineke! Ja, alles heeft een reden, alleen is die voor ons mensen niet altijd duidelijk…