Geschatte leestijd: 2 minuten
Langs de oevers van een grote poel, midden in de bossen, kruipen er kleine zwarte monstertjes rond. Piepkleine, donkere gedrochtjes, die zich traag en onbeholpen tussen de bladeren en takken een weg zoeken. Het zijn jonge padjes, die zopas de stap hebben gezet naar een leven op het land. Tot voor enkele dagen waren het nog kikkervisjes, en zochten ze dicht opeen tegen de oevers de warmte van de zon op. Maar nu hebben ze het water definitief vaarwel gezegd. Ze zullen alleen terugkeren om te paren, later, als ze volwassen zijn.
De kleine padjes moeten zich nog oefenen in het lopen. Het gaat hen duidelijk moeilijk af. Padden worden nooit echt goede lopers of springers, ze blijven eigenlijk kruipen, en zelfs dat moeten deze kleintjes nog leren. En zo de hellende oever opkruipen is een hele opdracht. Zeker als er overal zandkorrels blijven kleven.
Misschien daarom dat ze niet bepaald vrolijk kijken. Dat is natuurlijk maar schijn. Hun mondhoeken staan naar beneden omdat dat hun bek groter maakt. Die is eigenlijk zo groot, dat padden zelfs dieren van bijna hun eigen grootte kunnen inslikken. Ook dat is een hele aanpassing voor de padjes. Waar ze als kikkervisjes nog vegetarisch leefden en algen afgraasden, moeten ze nu plots overstappen naar een dierlijk dieet en naar bewegende beestjes happen. En probeer die maar eens te pakken, als je zelf nog maar net kan kruipen!
In de zon blinken de padjes als goudklompjes. Ze blijven drentelen rond de poel tot het kruipen hen al wat beter afgaat. En daarna kruipen ze vlotjes de wijde wereld in. Vrolijk of niet!
Als (àls) je dit natuurvertelsel leuk vond, klik je dan op het duimpje hieronder aub ? Of nog beter, schrijf je een reactie hieronder? Bedankt!
Dag Maarten,
Terug een mooie reeks.
Je moet ze maar vinden…
Warme groet,
Jan
Dankjewel Jan! Ja, ze vinden, ze voor de lens krijgen, en vooral niet opgeven als ze telkens weer wegkruipen. ’t zijn schattige maar nerveuze rakkertjes hoor ! 🙂
Dag Maarten,
Mijn tuin zit vol met die minipadjes. Hoe kan ik voorkomen dat ik deze bij het grasmaaien een kopje kleiner maak ? Ik wil niet dat het “lachen” hen voor altijd vergaat.
mvg,
Evertjie
Ha cool zeg, hoe leuk! Als je voor het maaien eerst wat rond de vijver loopt, zal je de meeste wel in het water jagen. Daar kunnen ze dan verder mokken. Goed dat je rekening wil houden met deze kleine rakkertjes! 😊
Hier moeten we ook goed uitkijken waar we onze voeten neer zetten. Heel veel jonge padjes over de paden.
De padjes zitten vol padjes dus ? Zalig gevoel toch!? Geniet ervan!
Hoi Maarten.
Het zijn lieve leuke kleine diertjes he. ik heb ze dit jaar nog niet zoveel gezien. misschien dat ze opgegeten worden door watervogels en vissen? De natuur zorgt er wel voor dat alles in evenwicht blijft. mooi verhaal weer hoor
Dankjewel hoor Ineke! Ja, er blijven niet veel padjes over die uiteindelijk volwassen zullen worden…
Echt blij zien ze er inderdaad niet uit, maar zoals jij het vertelt worden het schattige minidiertjes. Toevallig was jij weer in de buurt om ze te spotten. Dankjewel,Maarten.
Bedankt hoor Lydi! Ja, ik vind het ook kleine schatjes, en zo flink dat ze hun eerste stapjes zetten !