Fuck off, kloothommel!

Geschatte leestijd: 2 minuten

Het jaar loopt op zijn einde, weldra is het winter, en dat is voor insecten altijd een moeilijke periode. Ze houden meer van warmte, en de koude maanden overleven is een echte uitdaging. Zo kwam ik deze boomhommel tegen op een grote, dode boom hier in het Bijgaardepark terwijl ze een beetje doelloos leek rond te wandelen.

Als je op dit moment een hommel ziet, is het ofwel een uitgebluste werkster, ofwel een jonge koningin die op zoek is naar een plekje om te overwinteren. De werksters hebben het beste van zichzelf gegeven, hebben alles op alles gezet om met nectar en stuifmeel van de laatste bloemen nog gauw een legsel van koninginnen de deur uit te krijgen, en nu mogen ze stilletjes, uitgeleefd, hun einde afwachten. Zij zullen niet overwinteren.

Het valt dus te begrijpen dat ze nu niet gestoord willen worden. En dat maakte deze boomhommel me wel heel duidelijk. Langs welke kant ik haar ook probeerde te benaderen voor een foto, telkens kwam daar een afwerend pootje omhoog. Zodra ik dichter kwam, hop, poot omhoog! Beweer nog eens dat mensen zodanig groot zijn voor insecten dat ze die gewoon niet opmerken, daar geloof ik niets meer van! De boomhommel had me echt wel goed in de gaten!

En telkens was het dat middelste pootje dat omhoogkwam. De middelvinger opsteken zou niet zoveel indruk maken, dus gebruikte deze hommel maar meteen heel haar ganse middelpoot. Fuck off, kloothommel! Ik begreep maar al te goed wat ze bedoelde. En omdat ik niet graag hommeles heb, ben ik maar stilletjes afgedropen…

---